Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, κατά το έτος 2009, ο Οργανισμός Ελληνικών Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΕΛΓΑ) – δημόσιος οργανισμός ο οποίος έχει ως σκοπό την ασφάλιση των γεωργικών εκμεταλλεύσεων έναντι των ζημιών που οφείλονται σε φυσικούς κινδύνους – κατέβαλε στους Έλληνες γεωργούς αποζημιώσεις συνολικού ύψους 425 εκατομμυρίων ευρώ για τις ζημιές που είχαν προκληθεί το 2008 εξαιτίας δυσμενών καιρικών συνθηκών.

Mε απόφαση της 7ης Δεκεμβρίου 2011, η Κομισιόν χαρακτήρισε τις πληρωμές αυτές ως παράνομες κρατικές ενισχύσεις ασυμβίβαστες με την εσωτερική αγορά . Ως εκ τούτου, η Κομισιόν διέταξε τις ελληνικές αρχές να τις ανακτήσουν από τους λήπτες τους.

Η Ελλάδα ζήτησε από το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ακυρώσει την απόφαση της Κομισιόν και να αναστείλει την εκτέλεσή της μέχρι να εκδοθεί η δικαστική απόφαση επί της ουσίας.

Το 2012, ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου  ανέστειλε την εκτέλεση της αποφάσεως της Κομισιόν, κατά το μέρος που επέβαλλε στην Ελλάδα να ανακτήσει τις μη συμβατές ενισχύσεις από τους λήπτες τους. Εντούτοις, το 2014, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή επί της ουσίας.

Κατόπιν τούτου, η Ελλάδα άσκησε αναίρεση ενώπιον του ΔΕΕ, ζητώντας τόσο την αναίρεση της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου όσο και την αναστολή εκτελέσεως της αποφάσεως της Επιτροπής μέχρι την περάτωση της κατ’ αναίρεση δίκης.

Το ΔΕΕ απέρριψε την αίτηση αναστολής  και την αναίρεση, επιβεβαιώνοντας την υποχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου να ανακτήσει τις ενισχύσεις .

Η Κομισιόν εκτιμά ότι η Ελλάδα δεν έλαβε, εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών, όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εκτέλεση της αποφάσεως της Επιτροπής και ότι δεν την ενημέρωσε επαρκώς για τα μέτρα που έλαβε κατ’ εφαρμογήν της αποφάσεως αυτής: ως εκ τούτου, αποφάσισε να ασκήσει προσφυγή λόγω παραβάσεως κράτους μέλους ενώπιον του Δικαστηρίου. 

Με τη σημερινή απόφασή του, το ΔΕΕ δέχεται την προσφυγή λόγω παραβάσεως κράτους μέλους που άσκησε η Κομισιόν.

Το ΔΕΕ, κατ’ αρχάς, διαπιστώνει ότι η Ελλάδα δεν έλαβε, κατά τη λήξη της ταχθείσας από την Κομισιόν προθεσμίας (11 Ιουνίου 2012) , όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ανάκτηση των παράνομων κρατικών ενισχύσεων από τους λήπτες τους. Πράγματι, οκτώ και πλέον έτη μετά την έκδοση της αποφάσεως της Επιτροπής, οι ελληνικές αρχές δεν την έχουν ακόμη εκτελέσει. 

Το ΔΕΕ επισημαίνει ότι η Ελλάδα δεν βρισκόταν σε πλήρη αδυναμία ανακτήσεως των ενισχύσεων. Οι διοικητικές ή τεχνικές δυσχέρειες που συνδέονται με τον μεγάλο αριθμό των δικαιούχων δεν δικαιολογούν την κρίση ότι η ανάκτηση είναι τεχνικώς αδύνατη. Επιπλέον, η Ελλάδα δήλωσε ότι είχε την πρόθεση να νομοθετήσει προς αντιμετώπιση της εν λόγω διοικητικής δυσχέρειας τον Ιούνιο του 2015, ήτοι τρία έτη μετά τη λήξη της ανωτέρω προθεσμίας. 

Περαιτέρω, όσον αφορά το επιχείρημα της Ελλάδας ότι δεν εξέδωσε κοινή υπουργική απόφαση για την ανάκτηση των ποσών που υπερέβαιναν τα 5 000 ευρώ επειδή η Επιτροπή εξέφρασε την αντίθεσή της, το Δικαστήριο διευκρινίζει ότι η Επιτροπή διατύπωσε επιφυλάξεις σχετικά με οποιοδήποτε αυθαίρετο όριο κάτω από το οποίο δεν θα πραγματοποιούνταν η ανάκτηση. Εντούτοις, η παρατήρηση αυτή δεν εμπόδιζε την Ελλάδα να συνεχίσει την τροποποίηση του νομοθετικού πλαισίου της προς διασφάλιση της εκτελέσεως της αποφάσεως της Κομισιόν. 

Όσον αφορά την επίκληση των κοινωνικών αναταραχών που θα προκαλούσε η ανάκτηση των ενισχύσεων, οι ελληνικές αρχές δεν απέδειξαν την ύπαρξη του κινδύνου αντιδράσεως εκ μέρους των γεωργών η οποία θα είχε για τη δημόσια τάξη συνέπειες στις οποίες δεν θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν με τα μέσα που διαθέτουν.

Τέλος, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η Ελλάδα παρέλειψε να ενημερώσει επαρκώς την Κομισιόν για τα μέτρα που έλαβε κατ’ εφαρμογήν της αποφάσεως . 

Αφενός, κατά την ημερομηνία περατώσεως της έγγραφης διαδικασίας στην παρούσα υπόθεση, η Ελλάδα δεν είχε ακόμη κοινοποιήσει στην Κομισιόν τα έγγραφα που αποδείκνυαν ότι οι λήπτες της ενισχύσεως είχαν κληθεί να την επιστρέψουν.

Αφετέρου, δεν τηρούσε την Κομισιόν διαρκώς ενήμερη για την πρόοδο στη λήψη των εθνικών μέτρων ήταν απαραίτητα για την πλήρη ανάκτηση των ενισχύσεων. Πράγματι, αφού η Ελλάδα γνωστοποίησε τον Ιούνιο του 2016 ότι δεν είχε ακόμη λάβει μέτρα για την ανάκτηση, δεν παρέσχε καμία άλλη πληροφορία: όλα τα ρητά αιτήματα και τα έγγραφα υπενθυμίσεως παρέμειναν αναπάντητα εκ μέρους της Ελλάδας.