Photo: Institut Français d'Archéologie Orientale
Η νέα ανακάλυψη, όπως περιγράφεται σε μελέτη του Sylvain Dhennin από το Πανεπιστήμιο της Λυών που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Antiquity, έφερε στο φως μία πόλη που χρονολογείται από το Νέο Βασίλειο της Αιγύπτου, την περίοδο ακμής των φαραωνικών δυναστειών του 18ου και 19ου αιώνα π.Χ.
Τι πίστευαν αρχικά οι αρχαιολόγοι
Η ύπαρξή της πόλης είχε καλυφθεί από τα μεταγενέστερα στρώματα ελληνιστικού οικισμού, πιθανότατα από την περίοδο της άφιξης του Μεγάλου Αλεξάνδρου γύρω στο 332 π.Χ.
Μάλιστα, στο κέντρο του λόφου βρέθηκαν ερείπια από ψαμμιτικό ασβεστόλιθο, από ναό της ελληνιστικής περιόδου. Ορισμένα τμήματα του ναού, σύμφωνα με τις αρχαιολογικές παρατηρήσεις, είχαν ήδη λεηλατηθεί.
Το αρχαιολογικό σημείο είναι γνωστό για την ιδιαίτερη μορφολογία του: ουσιαστικά, είναι ένας λόφος σε σχήμα πέταλου αλόγου και βρίσκεται μεταξύ της Μεσογείου και της λίμνης Μαριούτ. Μέχρι πρόσφατα, οι αρχαιολόγοι είχαν βρει μόνο ένα νεκροταφείο και μια παραλίμνια ελληνιστική εγκατάσταση από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, χωρίς κάποιο ίχνος ότι η περιοχή περιλαμβάνει πληροφορίες για τα αρχαία χρόνια της Αιγύπτου.
Ενδείξεις οινοπαραγωγής και βασιλική δραστηριότητας
Η νέα ανακάλυψη αποκαλύπτει σημαντικές πληροφορίες για την εποχή του Νέου Βασιλείου της Αιγύπτου και τη σημασία της περιοχής.
Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν αρχιτεκτονικά κατάλοιπα και αντικείμενα που συνδέονται με την παραγωγή κρασιού, περιλαμβανομένου ενός πιθαριού (αμφορέα) και ενός εργαλείου συμπίεσης σταφυλιών. Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι ο αρχαίος αυτός οικισμός ενδέχεται να είχε ρόλο στη βιοτεχνική ή αγροτική παραγωγή, πιθανώς στο πλαίσιο του βασιλικού κτήματος.
Μεταξύ των ευρημάτων, ξεχωρίζει ένας αμφορέας με σφραγίδα που αναφέρει το όνομα της Meritaten, κόρης του Ακενατόν και της Νεφερτίτης. Η σφραγίδα τοποθετεί το αγγείο στην περίοδο 1550–1292 π.Χ., δηλαδή στην 18η Δυναστεία. Η ύπαρξη εργαλείου σύνθλιψης σταφυλιών υποδηλώνει σύνδεση με οινοπαραγωγή, ενδεχομένως για τη βασιλική οικογένεια.
Μαρτυρίες θρησκευτικής λατρείας
Τα ανώτερα στρώματα της αρχαίας πόλης αποκάλυψαν και θραύσματα μνημείων από την περίοδο του Ραμσή Β΄. Ένα από αυτά απεικονίζει τον Ρα-Χοραχτί, μια θεότητα-συνδυασμό του Ήλιου Ρα και του Ώρου, προστάτη του ουρανού. Το εύρημα αυτό ενισχύει την υπόθεση ότι η περιοχή είχε μακρόχρονη λατρευτική χρήση.
Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι η συνέχιση των ερευνών στους επόμενους μήνες θα αποκαλύψει περαιτέρω στοιχεία για τη δομή και τον ρόλο του αιγυπτιακού οικισμού, του οποίου η ονομασία παραμένει ακόμη άγνωστη.
