Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ένα θαλάσσιο σκώρο που είχε 3 μάτια και ζούσε στις θάλασσες και τους ωκεανούς του πλανήτη μας πριν από 500 εκατομμύρια χρόνια.
Οι παλαιοντολόγοι Joseph Moysiuk και Jean-Bernard Caron δημοσιεύσαν την Τετάρτη, 14 Μάϊου, μια μελέτη-εισαγωγή στα ευρήματα τους για το «Mosura fentoni», ένα νέο είδος αρθρόποδου (ανήκει σε μια εξαφανισμένη οικογένεια, τα radiodonts). Το εν λόγω είδος που έχει εμφάνιση «θαλάσσιου εντόμου» υπήρχε στην Γη πριν πάνω από μισό δισεκατομμύριο χρόνια και προκάλεσε έκπληξη στους ειδικούς λόγω του τρίτου ματιού του, που βρίσκεται στην μέση, ανάμεσα στα άλλα δύο.
Οι ειδικοί ονόμασαν το νέο αυτό είδος «Mosura fentoni», παίρνοντας έμπνευση από το φανταστικό τέρας της Ιαπωνικής κουλτούρας που ονομάζεται Mosuri άλλα και Mothra, εξαιτίας της εμφάνισης του, αφού μοιάζει αρκετά με έντομο.
Τι ακριβώς είναι το Mosura Fentoni, το «θαλάσσιο έντομο» που ανακάλυψαν οι επιστήμονες;
Ο νεοανακαλυφθείς οργανισμός Mosura fentoni είχε μήκος μόλις 15 έως 61 χιλιοστά, σύμφωνα με την πρόσφατη μελέτη. Το αποκαλούμενο «θαλάσσιο έντομο» διέθετε κοντό κεφάλι, στρογγυλεμένο εξωσκελετό μικρού μεγέθους, τρεις εμφανείς οφθαλμούς, παραρτήματα, μεγάλα πτερύγια για κολύμβηση και πυκνά κατανεμημένα βράγχια.
Το Mosura fentoni έζησε κατά την περίοδο της επονομαζόμενης «Έκρηξης του Κάμβριου», η οποία ξεκίνησε περίπου 541 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Ανήκε στην ομάδα των ραδιόδοντων, μια μορφή αρχέγονων αρθρόποδων που έζησαν μεταξύ 520 και 400 εκατομμυρίων ετών πριν, σύμφωνα με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Ηνωμένου Βασιλείου. Ένας από τους πιο γνωστούς εκπροσώπους αυτής της ομάδας είναι ο Anomalocaris, ο οποίος θεωρείται ένας από τους πρώτους κορυφαίους θηρευτές στην ιστορία της ζωής στη Γη.
Οι παλαιοντολόγοι πιστεύουν πως το Mosura Fentoni κυνηγούσε μικρότερους από αυτόν οργανισμούς, όπως γαρίδες, για να αποφύγει συγκρούσεις με άλλα αρθρόποδα της κοινής οικογενείας των ραδιόδοντων που κυνηγούσαν στο ίδιο οικοσύστημα. Το Mosura Fentoni χρησιμοποιούσε σειρές πτερυγίων σε σχήμα κουπιού για να γλιστρά μέσα στο νερό, ενώ κατά το κυνήγι, χρησιμοποιούσε κομμάτια στα άκρα του που έμοιαζαν με άγκιστρα για να μαζέψει τροφή και να την καταναλώσει.
Γιατί είχε τρίτο μάτι
Αν και οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη σίγουρη απάντηση για το λόγο που το Mosura Fentoni διέθετε τρίτο μάτι, υποθέτουν ότι χρησιμοποιούταν για να εντοπίσει το φως και να το βοηθήσει να κινηθεί. Ίσως το τρίτο μάτι του συγκεκριμένου είδους να λειτουργούσε με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί στις πυγολαμπίδες, οι οποίες έχουν πέντε μάτια, κάτι που τους επιτρέπει να κινούνται σε γρήγορες ταχύτητες ενώ κυνηγούν.
Τα νέα χαρακτηριστικά σε σχέση με άλλα ραδιόδοντα
Ένα από τα χαρακτηριστικά του απολιθώματος που έχει προκαλέσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στους ερευνητές είναι οι σκούρες, ανακλαστικές επιφάνειες που έχει. Αν και οι δομές αυτές έχουν ερμηνευτεί με διαφορετικούς τρόπους στο παρελθόν, στην περίπτωση του Mosura fentoni, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι υποδεικνύουν στοιχεία ανοιχτού κυκλοφορικού συστήματος, σύμφωνα με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτό σημαίνει ότι το Mosura fentoni πιθανότατα αντλούσε μια ουσία παρόμοια με αίμα, την αιμολέμφο, μέσω σειράς κοιλοτήτων στο σώμα του.
Ο Joseph Moysiuk δήλωσε στο μουσείο:
«Η ταυτότητά τους υπήρξε αμφιλεγόμενη, αλλά οι καλά διατηρημένες κοιλότητες στο σώμα του Mosura μας βοηθούν να ερμηνεύσουμε παρόμοια αλλά λιγότερο σαφή χαρακτηριστικά που έχουμε παρατηρήσει στο παρελθόν σε άλλα απολιθώματα. Αποδεικνύεται ότι η διατήρηση αυτών των δομών είναι διαδεδομένη, επιβεβαιώνοντας την αρχαία προέλευση αυτού του τύπου κυκλοφορικού συστήματος».
Επιπλέον, τα εξαιρετικά πυκνά βράγχια του Mosura fentoni διαφέρουν από εκείνα άλλων γνωστών radiodonts που έχουν μελετηθεί. Αυτή η ανατομική διαφοροποίηση υποδηλώνει ότι ίσως το είδος είχε πιο ενεργητικό τρόπο ζωής, ακόμα και σε περιβάλλοντα με χαμηλά επίπεδα οξυγόνου. Μάλιστα, τα βράγχια θυμίζουν σε δομή αυτά που διαθέτουν τα πεταλόκαβουρα, και συγκεκριμένα το τμήμα που ονομάζεται οπισθόσωμα.
Ο παλαιοντολόγος Greg Edgecombe σχολίασε σχετικά:
«Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πεταλόκαβουρες και οι ραδιόδοντες έχουν στενή συγγένεια, αλλά πρόκειται για ένα παράδειγμα συγκλίνουσας εξέλιξης».
