Προβληματισμός επικρατεί και μάλιστα έντονος στο “ελληνικό πεντάγωνο” για το μέλλον του προγράμματος ναυπήγησης των γαλλικών φρεγατών Belharra και πλέον είναι ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα.
Όσο κι αν οι Γάλλοι επιμένουν για την αγορά των δύο πλοίων από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό κι όσο κι αν έχουν υπάρξει συμφωνίες σε πολύ υψηλό επίπεδο μεταξύ των δύο χωρών, το τελικό ποσό ζαλίζει.
Η κοστολογημένη πρόταση που υπάρχει στον φάκελο προμήθειας των δύο πλοίων φτάνει τα 4 δισ. με ολοκληρωμένη υποστήριξη - Follow on Support (FOS). Το ποσό δεν έχει καμία σχέση με τα 2,3 - 2,4 δισ. ευρώ που είχε ξεκινήσει η συμφωνία. Πληροφορίες αναφέρουν ότι στο Πολεμικό Ναυτικό κάποιοι έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά με τον τρόπο αντίδρασης των Γάλλων στις απαιτήσεις της ελληνικής πλευράς.
Πλέον, έχουν αρχίσει να εκφράζονται απόψεις ακόμη και ακύρωσης της τελικής συμφωνίας με τους Γάλλους για το project Belharra (ή Belh@rra όπως προτιμούν να την αποκαλούν οι Γάλλοι). Κοινή πεποίθηση ωστόσο είναι ότι με τους Γάλλους πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία η στρατηγική συνεργασία που υπάρχει εδώ και δεκαετίες και να ενισχυθεί, ειδικά λόγω των κοινών αντιλήψεων για τα τεκταινόμενα στην Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο, όπου η Τουρκία προσπαθεί να δημιουργήσει νέο status quo.
Με απλά λόγια, τα πλεονεκτήματα από την εισαγωγή των γαλλικών φρεγατών είναι δυσανάλογα του κόστους κτήσης. Ήδη έχουν υπάρξει κάποιες εισηγήσεις περί προμήθειας μίας μοίρας μαχητικών αεροσκαφών Rafale και την απόσυρση των Mirage 2000 ενώ κάποιοι άλλοι προτείνουν ακόμη και την προμήθεια άλλων πλοίων από τα γαλλικά ναυπηγεία, με τις FREMM να πέφτουν πάλι στο τραπέζι.
Στην σκέψη εξέτασης προμήθειας άλλων γαλλικών συστημάτων και αποχώρησης από το project Belharra συντελούν ακόμη δύο παράγοντες.
Ο πρώτος είναι ότι το πλοίο υπάρχει μόνο στα χαρτιά. Συνεπώς κανείς δεν ξέρεις πώς θα πάει, τι προβλήματα θα βγάλει (οι λεγόμενες παιδικές ασθένειες) και κατά πόσο θα ξεπεραστούν γρήγορα ώστε η Νο2, που βάσει προγράμματος θα ναυπηγηθεί για την Ελλάδα, να είναι έτοιμη, όπως πρέπει.
Ο δεύτερος, όπως έχουμε ξαναγράψει, έχει να κάνει με την βιωσιμότητα του προγράμματος από την πλευρά των Γάλλων. Με τέσσερις Belharra για την Γαλλία και δύο για την Ελλάδα, το πρόγραμμα δεν είναι βιώσιμο για τα ναυπηγεία και αναζητούνται διακαώς και νέοι πελάτες. Αυτός είναι ίσως ο σοβαρότερος λόγος. Διότι εάν τελικά τρέξει το πρόγραμμα μόνο με έξι καράβια (δύο Ελληνικά και τέσσερα γαλλικά) ελλοχεύει ο κίνδυνος να μείνουν χωρίς υποστήριξη πολύ πριν τον προγραμματισμένο πρώτο κύκλο ζωής τους. Κάτι που σημαίνει ότι θα χρειαστούν επιπλέον χρήματα για την αναβάθμισή τους.