Ενα πρωτότυπο έργο με ευρηματική σκηνοθεσία, που καταπιάνεται με την κρίση επικοινωνίας στη σύγχρονη κοινωνία. «Με μία μοναδική ιδέα και μία δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ των χαρακτήρων, το “Lemons x5” αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία. Αναδεικνύει με μοναδικό τρόπο τη δύναμη της γλώσσας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

O Oλιβερ και η Μπερναντέτ ζουν σ’ έναν κόσμο όπου ο Nόμος περιορίζει τον αριθμό των λέξεων που μπορούν να χρησιμοποιούν καθημερινά στις 140, κάτι που δημιουργεί ένα εντελώς νέο πλαίσιο επικοινωνίας. Οι δύο πρωταγωνιστές αντιμετωπίζουν την πρόκληση να εκφράσουν σκέψεις, συναισθήματα και ανάγκες με λιγότερες λέξεις», εξηγεί με ενθουσιασμό η Α. Μενενάκου στη Realnews για την παράσταση όπου συμπρωταγωνιστεί με τον εξαιρετικό Παναγιώτη Γαβρέλα και σκηνοθετεί με μαεστρία η Ελληνομεξικανή Ζαφειρία Δημητροπούλου Del Angel.

«Μόνο χαρά και ευγνωμοσύνη μπορώ να εκφράσω γι’ αυτή τη συνεργασία! Ο Παναγιώτης είναι ένας άνθρωπος με σπάνιες ποιότητες, ηθοποιός με ανεξάντλητο υλικό, έτοιμος να το διαθέσει στην ομάδα και να εργαστεί προς όφελος του συνόλου. Με τη Ζαφειρία γνωριζόμαστε χρόνια, έχουμε εργαστεί μαζί σε παραστάσεις στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου με την ιδιότητα της ηθοποιού, έχουμε κοινό κώδικα. Είμαι ευγνώμων που η πρώτη της σκηνοθεσία στην Ελλάδα, μετά τη δεκαετή απουσία της στη Νέα Υόρκη, όπου μεταξύ άλλων τέλεσε και καλλιτεχνική διευθύντρια του off Broadway θεάτρου People’s Theatre Project, γίνεται με αυτό το έργο. Η Ζαφειρία για μένα είναι η μέντοράς μου, είναι πρόσφορο έδαφος για τον ηθοποιό, είναι μια ανάσα. Θαυμάζω τη μεθοδολογία της και ανυπομονώ για τα επόμενα βήματά μας».

Πόσο εύκολο είναι για την Αννα να μιλά με 140 μόνο λέξεις; «Η σκέψη και μόνο με τρομοκρατεί», απαντά η ηθοποιός. «Οχι γιατί δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω,άλλωστε μπορεί να περάσει μέρα και να μη μιλήσω καθόλου, κάτι που θεωρώ μεγάλη ξεκούραση. Όμως δεν μπορώ να διανοηθώ ότι κάποιος θα μου “πάρει” τις λέξεις μου».

Η συμβουλή της μητέρας της

Μεγάλωσε στη Νίκαια με τη μητέρα της και τον αδελφό της. «Τα παιδικά μου χρόνια ήταν γεμάτα ανακαλύψεις και παιχνίδια στους γειτονικούς δρόμους. Με τους φίλους μου, οι οποίοι συχνά ήταν και οι γείτονες, ανταλλάσσαμε ιστορίες και ονειρευόμασταν το μέλλον.

Ήταν χρόνια γεμάτα από αγάπη, παιχνίδι και μαθήματα, δύσκολα και εύκολα, που θα με συνοδεύουν για πάντα. Η μητέρα μου αποτελεί ένα πρότυπο για μένα. Είναι ένας άνθρωπος γεμάτος αγάπη, δύναμη και αφοσίωση που με έχει εμπνεύσει σε πολλά επίπεδα.

Μια συμβουλή που μου έχει δώσει και την κρατώ σαν φυλακτό είναι πάντα να παλεύω για τα όνειρά μου και να μην αφήνω ποτέ τις δυσκολίες να με εμποδίσουν. Μου έχει διδάξει ότι η αντοχή, η αποφασιστικότητα και η πίστη στον εαυτό μας μπορούν να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο στον δρόμο προς την επίτευξη των στόχων μας».

Από μικρή ηλικία είχε μια έντονη αγάπη για την υποκριτική. «Καθώς μεγάλωνα, η επιθυμία μου να εκφράσω τον εαυτό μου μέσα από ρόλους και χαρακτήρες έγινε ολοένα και ισχυρότερη. Σίγουρα αντιμετώπισα πολλές προκλήσεις κατά τη διάρκεια της πορείας μου. Πέραν του ανταγωνισμού, έπρεπε να αντιμετωπίσω και την αμφισβήτηση και την απόρριψη. Κάθε ρόλος, κάθε παράσταση, κάθε εμπειρία με έκανε να μάθω και να αναπτυχθώ ως ηθοποιός και ως άνθρωπος. Και σήμερα, βλέπω όλες αυτές τις προκλήσεις ως μέρος του απαραίτητου ταξιδιού προς τους στόχους μου».

Όσον για το μέλλον; «Θέλω να εξερευνήσω νέους ρόλους και προκλήσεις σε διαφορετικά είδη και μέσα. Να συμμετάσχω σε έργα που θα με εμπνεύσουν και θα με προκαλέσουν να αναδείξω τις ικανότητές μου ως ηθοποιού».

Αγάπη και θαυμασμός

Στη ζωή η Α. Μενενάκου έχει βρει την ευτυχία στο πλευρό του σκηνοθέτη Σωτήρη Τσαφούλια. «Ο Σωτήρης είναι ένας εξαιρετικά ταλαντούχος άνθρωπος, που ήδη έχει αφήσει το αποτύπωμά του με μια εντυπωσιακή πορεία στο θέατρο και στον κινηματογράφο.

Η συνεργασία μας ήταν μια πολύ εμπνευσμένη εμπειρία, καθώς μοιραζόμαστε την αγάπη μας για την τέχνη και την αυθεντικότητα στην ερμηνεία. Είναι ένας ευαίσθητος και βαθύς καλλιτέχνης, που δεν παύει να με εκπλήσσει όχι μόνο με τις δικές του δημιουργίες, αλλά με την προσφορά του στον πολιτισμό. Είμαι ευγνώμων που έχω την ευκαιρία να συνεργάζομαι μαζί του και να μαθαίνω από το ταλέντο και την εμπειρία του», λέει για τον σύντροφό της.

Και τι ήταν αυτό που τη γοήτευσε σ’ εκείνον; «Κατ’αρχάς η βαθύτητα και η ευαισθησία που τον διέπουν, η ευγένεια και η συνέπεια απέναντι σε αυτά που πιστεύει και πράττει. Ο τρόπος με τον οποίο αφοσιώνεται σε κάθε εγχείρημα και η προετοιμασία που απαιτεί πρώτα από τον εαυτό του και έπειτα από τους γύρω του. Η διακριτική του φύση και η διαρκής προσπάθεια για επαγγελματική αρτιότητα και ανάπτυξη αντανακλούν μια προσωπικότητα που εμένα μου εμπνέουν σεβασμό και θαυμασμό».

Έχοντας δημιουργήσει δεσμούς ζωής με τον σύντροφό της και τις δύο κόρες του, η Α. Μενενάκου παραθέτει τον δικό της ορισμό οικογένειας: «Για μένα η οικογένεια είναι ένας δεσμός αγάπης, στήριξης και αμοιβαίας φροντίδας μεταξύ ανθρώπων που συνδέονται με δεσμούς αίματος ή με δεσμούς επιλογής. Είναι ένας χώρος όπου μπορούμε να είμαστε αυθεντικοί και να αποδεχόμαστε ο ένας τον άλλον χωρίς κρίση. Στην οικογένεια βιώνουμε τις στιγμές χαράς και λύπης, μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας και βρίσκουμε κουράγιο να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες. Συνολικά η οικογένεια είναι ένας θεμέλιος λίθος της ζωής μας και ένας πηγαίος πυρήνας στήριξης και αγάπης».