Onassis Dance Days
Ένας μαραθώνιος χορού ξετυλίγεται, από τις 3 έως τις 6 Απριλίου, στις σκηνές της Στέγης. Από τις 5 το απόγευμα έως τα μεσάνυχτα (και για δύο μέρες και λίγο μετά), οι Έλληνες χορογράφοι που συμμετέχουν στο 12ο Onassis Dance Days, από τις 3 έως τις 6 Απριλίου, εκφράζουν όσα τους απασχολούν και πειραματίζονται με νέες αισθητικές. Οι Μιχάλης Θεοφάνους, Χαρά Κότσαλη, Φωτεινή Σταματελοπούλου, Σοφία Μαυραγάνη και Τζάνις Ράφα εκπέμπουν τις αγωνίες, τις ελπίδες και τις ματαιώσεις τους στήνοντας βωμούς, αποτινάσσοντας ρόλους και ταυτότητες, συνομιλώντας με την ιστορία. Και φέτος, το πρόγραμμα περιλαμβάνει και έναν διεθνή χορογράφο, τον Νταμιάν Ζαλέ, στην πρώτη παρουσίαση παράστασής του στην Ελλάδα.
Η Κεντρική Σκηνή της Στέγης μεταμορφώνεται σε ένα τοπίο κοσμογονίας. Οι χορευτές και χορεύτριες αναμετρώνται με την αδάμαστη ομορφιά της φύσης: τον άνεμο, το νερό, το χώμα, τον καπνό, την ομίχλη, το φως, το σκοτάδι. Μαύρη άμμος, ασημόσκονη, πατάτες, νερό και κόλλα, κάτω από το κατάλληλο βλέμμα και με επεξεργασία, μεταμορφώνονται σε έργα τέχνης. Με τέτοια υλικά καταπιάστηκαν ο εικονοκλάστης χορογράφος Νταμιάν Ζαλέ και ο γλύπτης Κοχέι Νάουα στα δύο έργα που παρουσιάζουν στο πλαίσιο του Onassis Dance Days 2025: τη χορογραφία “Planet [wanderer]”, με ένα 8μελές ανσάμπλ από 4 έως 6 Απριλίου, και την ταινία “Mist” με τους 18 χορευτές του Nederlands Dans Theater στις 4 και 5 Απριλίου.
Γλύπτες, εικαστικοί, αρχιτέκτονες και sound designers έχουν συνεργαστεί στενά και με τους τέσσερις Έλληνες χορογράφους του φετινού φεστιβάλ. Στο σόλο έργο “ecdysis”, ο Μ. Θεοφάνους με την Τίνα Τζόκα στη διαμόρφωση του σκηνικού χώρου στο -1 της Στέγης (3-6 Απριλίου), μας καλούν να εισβάλουμε στον προσωπικό χώρο ενός πλάσματος σε αέναη μεταμόρφωση.
Στο “It’s the Εnd of the Amusement Phase” της Χαράς Κότσαλη στη Μικρή Σκηνή (3-6 Απριλίου), τρεις γυναίκες στήνουν έναν άναρχο κινητικό, αισθητικό και ηχητικό μαραθώνιο, αναζητώντας την απόλαυση που διαρκώς ανακόπτεται. Με τη συνεργασία του γλύπτη και εικαστικού Περικλή Πραβήτα, δημιουργείται ένα ξέφρενο πανόραμα από χορούς σε διαρκή συνδιαλλαγή με την Ιστορία.
Στο “Horse Me”, η Σοφία Μαυραγάνη και η εικαστικός Τζάνις Ράφα (η οποία θα εκθέσει και στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης) στήνουν στη Μικρή Σκηνή της Στέγης (3-6 Απριλίου) μια σουρεαλιστική, ποιητική αλληγορία για τα όρια της συμβίωσης της ανθρώπινης και της μη ανθρώπινης φύσης, με επίκεντρο την εικόνα του αλόγου και τη σχέση των σωμάτων.
Στο “Near Misses”, η Φωτεινή Σταματελοπούλου χορογραφεί στο -1 της Στέγης (3-6 Απριλίου) τη/το Δέσποινα Σανιδά-Κρεζία σε μια σόλο περφόρμανς που είναι, επίσης, εικαστική εγκατάσταση, σε συνεργασία με τους Δημήτρη Ταμπάκη και Πάνο Αλεξιάδη. Το έργο διερευνά στρατηγικές αυτοάμυνας και ανθεκτικότητας, χαράσσοντας οριακές γραμμές μεταξύ σιωπής και οργής.
