Πριν από λίγο καιρό, με αφορμή τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για το καθεστώς των γυναικών (CSW), ο παγκοσμίως αναγνωρισμένος γλύπτης Γιώργος Πετρίδης παρέδωσε το γλυπτό του, «Κόρη ΙΙ», στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της χώρας μας. Ήταν μια πρωτοβουλία του Πρέσβη Ευάγγελου Σέκερη και έγινε παρουσία της τότε υπουργού Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Σοφίας Ζαχαράκη, που ήταν επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας. Το γλυπτό είναι η προτομή ενός κοριτσιού, για την οποία είχε ποζάρει η κόρη του καλλιτέχνη, Σοφία, όταν ήταν 12 ετών.

Ο Γιώργος Πετρίδης, ο οποίος γεννήθηκε στην Ελλάδα αλλά ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, ειδικεύεται στη δημόσια γλυπτική και είναι γνωστός για την έκθεση “Hellenic Heads” (Ελληνικές Κεφαλές), που περιοδεύει σε όλο τον κόσμο, καθώς και για τα 20 δημόσια γλυπτά του σε Ασία, Ευρώπη και ΗΠΑ.

“Η “Κόρη” είναι μέρος των “Ελληνικών Κεφαλών” και έφτιαξα ένα αντίτυπο το οποίο παρουσιάσαμε την πρώτη μέρα των δεκαήμερων δράσεων της Επιτροπής CSW, στην οικία του Πρέσβη, όπου και βρίσκεται αυτή τη στιγμή. Το θεώρησα μεγάλη τιμή. Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και η κόρη μου”, πληροφορεί το Real.gr ο γλύπτης.

Πώς αισθάνθηκε ως πατέρας την περίοδο που σκάλιζε τη μορφή του παιδιού του στην προτομή, γνωρίζοντας ότι θα παραμείνει αποτυπωμένη στον χρόνο; “Έμαθα να ζωγραφίζω και να κάνω γλυπτική μέσα από την παρατήρηση και είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω όλες τις λεπτομέρειες του προσώπου της Σοφίας που τώρα, 2,5 χρόνια αργότερα, έχει αλλάξει”, μας εξηγεί. “Στην πραγματικότητα, όλα όσα κάνω αποκρυσταλλώνουν μια στιγμή στον χρόνο”.

Για τις “Ελληνικές Κεφαλές”, που παραπέμπουν σε διάφορες κομβικές στιγμές της ελληνικής Ιστορίας, ο καλλιτέχνης έχει βασιστεί στις μορφές μελών της οικογένειάς του. Για την κεφαλή της Θάλειας χρησιμοποίησε το πρόσωπο της μητέρας του, ο Άρχοντας είναι ο πατέρας του στα 40 του χρόνια, ενώ η Μικρασιατική Καταστροφή εκπροσωπείται από τη μορφή της 19χρονης γιαγιάς του, όπως ήταν την εποχή που έφτασε από τη Σμύρνη στον Πειραιά.

“Προφανώς, η ελληνική Ιστορία με ενδιαφέρει πολύ, ειδικά ως Έλληνα του εξωτερικού, αλλά για μένα πρόκειται, κυρίως, για μια προσωπική εξερεύνηση της οικογένειας και των οικογενειακών σχέσεων”, διευκρινίζει. “Εκεί βρίσκεται η ουσία και η ενέργεια των έργων. Δεν είναι, δηλαδή, ότι με εμπνέει τόσο η ίδια η Κατοχή, όσο η εμπειρία που είχαν οι γονείς μου από την Κατοχή. Η πάλη μου είναι να καταλάβω ποιοι είναι οι άνθρωποι που με ανέθρεψαν. Και για να τους καταλάβω, μελέτησα τις φωτογραφίες τους και τις ιστορικές περιόδους στις οποίες μεγάλωσαν. Η μητέρα μου ως Θάλεια προφανώς δεν είχε σχέση με τον 5ο αιώνα π. Χ., αλλά η γιαγιά μού μετέφερε την αύρα του πρόσφυγα, παρόλο που ως παιδί δεν γνώριζα γεγονότα και λεπτομέρειες”.

Μαθαίνουμε ότι η “Κόρη”, όπως και όλα τα έργα της σειράς αυτής, φτιάχτηκε με ανακυκλωμένο πλαστικό από απόβλητα ιατρικών συσκευασιών, προερχόμενο από την Ολλανδία. “Θεωρώ ότι, από τη στιγμή που χρησιμοποιώ πλαστικό στη δουλειά μου, είναι υποχρέωσή μου να χρησιμοποιήσω ανακυκλωμένο”, εξηγεί ο Γιώργος Πετρίδης. “Από την άλλη, η ρητίνη, που επίσης χρησιμοποιώ, είναι καινούριας παραγωγής. Είναι λίγα τα ανακυκλωμένα καλλιτεχνικά υλικά και κάνουμε συνεχώς έρευνα στην αγορά για να τα ανακαλύψουμε. Έχουμε, μάλιστα, σκεφτεί να στήσουμε την δική μας παραγωγή, ώστε να τα ανακυκλώνουμε οι ίδιοι, να μην αγοράζουμε”.

Οι “Ελληνικές Κεφαλές” ξεκίνησαν τη διαδρομή τους στον κόσμο από τις ΗΠΑ, με πρώτες στάσεις την Πρεσβεία της Ελλάδας στην Ουάσινγκτον, τη Νέα Υόρκη, τη Βοστόνη και το Μουσείο του Ελληνισμού στο Σικάγο. “Η πρώτη παρουσίαση των 6 προτομών στην Ουάσινγκτον ήταν για μένα ιδιαίτερα συγκινητική”, θυμάται ο γλύπτης. “Όπως και η έκθεση στη Βενετία, που ακολούθησε αργότερα, και συνέπεσε με τη Μπιενάλε. Την είδαν 36 με 39.000 επισκέπτες! Τώρα, οι “Κεφαλές” βρίσκονται στο Σισμανόγλειο Μέγαρο της Κωνσταντινούπολης. Θα πάνε και σε άλλο σημείο της Πόλης και μετά θα ταξιδέψουν σε τρεις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αλλά και στα Αραβικά Εμιράτα, στη Σαουδική Αραβία και στο Κατάρ. Πιστεύω ότι η περιοδεία τους θα διαρκέσει τουλάχιστον μέχρι και το 2027”.

Το πρώτο δημόσιο έργο του Πετρίδη στη χώρα μας ήταν η “Πρόσφυγας” στην πλατεία Αγίου Γεωργίου, στο Νέο Ψυχικό, και τοποθετήθηκε εκεί με αφορμή τα 100 χρόνια από την Καταστροφή της Σμύρνης. Ένα άλλο σημαντικό γλυπτό του είναι η “Αρεταίεια”, μια γυμνή εγκυμονούσα που βρίσκεται έξω από το Αρεταίειο Νοσοκομείο. “Νιώθω ότι ο σκοπός της γλυπτικής από την αρχαιότητα είναι το δημόσιο γλυπτό”, λέει ο δημιουργός. “Η ιδέα ενός μικρού γλυπτού για γκαλερί, παρότι το έχω κάνει κι αυτό, δεν με εμπνέει τόσο. Η δημόσια γλυπτική αποτελεί μεγαλύτερη και πιο ενδιαφέρουσα πρόκληση. Πέρα από το ίδιο το έργο, το οποίο συχνά είναι μεγάλου μεγέθους και απαιτεί ειδική προετοιμασία του μετάλλου ώστε να αντέξει, πρέπει να λάβεις υπόψιν τεχνικά και μηχανικά θέματα, τον εξωτερικό φωτισμό και άλλα. Επιπλέον, απαιτούνται διαπραγματεύσεις και άδειες, γιατί με το δημόσιο γλυπτό, είτε το καταλαβαίνεις είτε όχι, περνάς μηνύματα πολιτικά. Με την “Αρεταίεια”, ας πούμε, παρουσιάζεται ένα σώμα ταλαιπωρημένο από την εγκυμοσύνη, όχι κάποιο σούπερ μόντελ. Αντανακλά την αναγνώριση της φυσικής ομορφιάς της γυναίκας που βρίσκεται σε αυτήν την τόσο σημαντική κατάσταση και περπατά περήφανα προς το μέλλον. Επίσης, το άγαλμα αυτό έχει το σώμα και το βλέμμα στραμμένο στον Βενιζέλο. Η μητέρα του λαού “συνομιλεί” με τον ηγέτη ο οποίος έστειλε στη Μικρά Ασία τους στρατιώτες που εκείνη γέννησε”.

Από τα 21 του χρόνια έως το 2017, ο Γιώργος Πετρίδης έκανε καριέρα στη Wall Street, όμως παράλληλα σπούδαζε και ασχολιόταν επί δεκαετίες με την τέχνη. Η απόφαση για πλήρη στροφή στην καριέρα του δεν ήταν εύκολη, αφού σήμαινε ότι θα ξεκινούσε ξανά από το μηδέν. “Όμως τότε πέθανε ο πατέρας μου”, εξομολογείται. “Συνειδητοποίησα σοκαρισμένος ότι η ζωή δεν είναι άπειρη και, εφόσον, για πολλά χρόνια είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν στο λάθος σημείο, αποφάσισα ότι θα αλλάξω πορεία”.

Αυτή την εποχή, στο εργαστήριό του στη Νέα Υόρκη, δουλεύει τη νέα σειρά έργων “Legends of the Gulf” (Μύθοι του Κόλπου). Αφορμή αποτέλεσαν η Ιστορία και οι παραδόσεις του αραβικού κόσμου, από τις οποίες οι άνθρωποι εκεί, θαμπωμένοι από τις Λαμποργκίνι και τα μοντέλα, έχουν απομακρυνθεί.

Η έμπνευση του Γιώργου Πετρίδη προέρχεται πάντα από τις ανθρώπινες σχέσεις και τον “Άλλο”. “Ενδιαφέρομαι για τους γύρω μου”, λέει, “και μέσα από την τέχνη μου προσπαθώ να τους κατανοήσω, παρόλο που μερικές φορές αποτυγχάνω. Όμως νιώθω, πλέον, ότι κάνω αυτό που είμαι φτιαγμένος να κάνω”.