Είθισται σε επετειακές εκδηλώσεις να υπάρχουν πανηγυρικοί τόνοι. Φυσικά και σε εκδήλωση οργανισμού στρατιωτικής συνεργασίας, που μάλιστα συμπίπτει με περίοδο πολέμου (Ουκρανία) στην Ευρώπη. Τα 75 χρόνια του ΝΑΤΟ σε άλλη περίπτωση θα περνούσαν με εθιμοτυπικό εορτασμό. Τώρα, με επικρατούσα την αντίληψη «πρέπει να ηττηθεί η Ρωσία, διότι αλλιώς θα ηττηθεί η Δύση», πήγαμε σε εξαγγελίες εγκατάστασης νέων προηγμένων πυραυλικών συστημάτων του ΝΑΤΟ σε γερμανικό έδαφος με… ποικιλία βεληνεκούς και πολλαπλές δυνατότητες. Τα ίδια ή ανάλογα συστήματα έχει εξαγγείλει το ΝΑΤΟ ότι θα εγκαταστήσει (ήδη έχει αρχίσει να το κάνει) σε χώρες-μέλη του που κινδυνεύουν «πιο άμεσα» από άλλες «λόγω της ρωσικής επιθετικότητας». Παράλληλα, η ένταξη στους κόλπους του δύο (Σουηδία, Φινλανδία) παραδοσιακά ουδέτερων χωρών (των οποίων η ουδετερότητα ήταν ενεργά χρήσιμη παγκοσμίως) ουσιαστικά ενοποιεί την Ευρώπη σε ένα αντιπαραθετικό στρατιωτικό σύστημα. Η ενοποίηση, δεδομένης της συμμετοχής των περισσοτέρων (αν όχι όλων) των μελών και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, οικοδομεί ένα δύσκαμπτο καθεστώς αλληλεξάρτησης, που ως αιτιολογική «ομπρέλα» χρησιμοποιεί την κοινή ανάπτυξη και ασφάλεια. Εκ των πραγμάτων, δημιουργείται «απέναντι» (όχι απαραιτήτως με τη γεωγραφική έννοια του όρου) μια άλλη συμμαχία με ανάλογα χαρακτηριστικά, προκειμένου να υπάρξει η ισορροπία των δύο πόλων. Η προοπτική της ανθυγιεινής αναμέτρησης είναι πάλι κοντά.