Η δυνατότητα που δίνει το δημοψήφισμα στον Βλαντιμίρ Πούτιν να επανεκλεγεί Πρόεδρος της χώρας επιβεβαιώνει την πολιτική κουλτούρα των Ρώσων να εμπιστεύονται έναν ηγέτη. Αυτό έμαθαν, αυτό συνεχίζουν να κάνουν. Αν, μάλιστα, αυτός έχει δώσει στη χώρα την εικόνα και την υπόσταση που ο λαός επιθυμεί (ακόμα και σε βάρος της καθημερινής ευμάρειας), τότε δεν βλέπουν κανένα λόγο να μη συνεχίσει. Η μεθόδευση με την επιστράτευση δημοψηφίσματος για να αποφασίσει ο λαός αν θα δώσει δικαίωμα νέας υποψηφιότητας στον Πούτιν, σοκάρει τη Δύση. Η πίστη στις αρχές της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι βασική αξία για τη Δύση, όχι όμως για τη Ρωσία και για ορισμένες ακόμη χώρες στον κόσμο. Η κριτική που ασκείται για έλλειψη διαφάνειας, μεθοδεύσεις, αποκλεισμούς υποψηφίων, αφορά όσους ενστερνίζονται τις αρχές λειτουργίας των πολιτευμάτων με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Και μια (τεράστια παρεμπιπτόντως) χώρα που έζησε αιώνες με τσάρο, φεουδαρχία, υπαρκτό σοσιαλισμό και ίσως μικρά (αμελητέα) διαλείμματα κοινοβουλευτισμού δεν ξέρει καν αυτές τις αρχές. Οπότε, η συγκεκριμένη κριτική πέφτει μάλλον στο κενό και σε κάθε περίπτωση είναι άνευ αντικειμένου. Για τη Ρωσία, πριν από τα μαθήματα δημοκρατίας, προηγείται η υπόσταση της χώρας ως μεγάλης δύναμης, τέτοιας που να αντιστοιχεί στο ιστορικό παρελθόν της.