«Οι ΗΠΑ, για ακόμη μια φορά, ανέλαβαν τολμηρή και αποφασιστική δράση για να σώσουν ζωές Αμερικανών και να αποδώσουν αμερικανική δικαιοσύνη», είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος αναφερόμενος στη δολοφονία του Ιρανού υποστράτηγου Κασέμ Σουλεϊμανί. Δύο επισημάνσεις: Το είπε μιλώντας στο Τολέντο του Οχάιο, στην πρώτη προεκλογική του ομιλία (εκλογές τον Νοέμβριο του 2020, έναρξη προεκλογικής περιόδου επίσημα 3 Φεβρουαρίου με προκριματικές εκλογές στην πολιτεία της Αϊόβα), «τιμώντας» με την παρουσία του μια πολύ δύσκολη πολιτεία για τους Ρεπουμπλικανούς. Η δεύτερη επισήμανση έχει να κάνει με την εύλογη και αναμενόμενη ερώτηση: τι θα συμβεί άραγε αν το Ιράν αποφασίσει να απονείμει ιρανική δικαιοσύνη. Ο Πρόεδρος Τραμπ, με μια ιδιότυπη αλαζονεία πολιτικής και διπλωματικής, θεσμικής γενικότερα, ημιμάθειας, τοποθετεί εθνικό πρόσημο στη δικαιοσύνη, ανοίγοντας τον δρόμο σε άλλους να κάνουν ακριβώς το ίδιο. Ή να χρησιμοποιήσουν το επιχείρημα για δικούς τους λόγους. Ομως, οι προβληματισμοί αυτοί του είναι ξένοι. Αρκείται στη διαίσθησή του ότι πρόκειται για επιλογές «πιασάρικες» προεκλογικά. Επί της ενέργειας τώρα, το πιο εντυπωσιακό είναι πως δεν είχε τίποτα να χρεώσει στον υποστράτηγο του Ιράν παρά μόνο «πρόθεση» και «σχέδιο» να χτυπήσει Αμερικανούς: «Τον σταματήσαμε γρήγορα, πριν αναλάβει δράση». Η απλή σκέψη να υιοθετηθεί η ίδια λογική και από άλλες χώρες γεννά απλώς εφιαλτικά σενάρια.