Είναι μια ευκαιρία για το Ισραήλ «να τελειώνει» με τη γειτονιά του; Η επίθεση της παλαιστινιακής Χαμάς πριν από έναν περίπου χρόνο σε Ισραηλινούς ήταν η υπαρκτή αφορμή για να ξεκινήσει μια ολομέτωπη επίθεση σε ό,τι το Ισραήλ θεωρεί εχθρικό. Τουλάχιστον στην άμεση γειτονιά του, γιατί ευρύτερα είναι και άλλα εχθρικά αλλά... κείνται μακράν. Σε απόσταση αναπνοής έχει τους Παλαιστινίους στη Λωρίδα της Γάζας (προσκείμενους κατά πλειοψηφία στη Χαμάς) και κατά δεύτερο λόγο τους Παλαιστινίους της Δυτικής Οχθης (πολλοί ουδέτεροι, αρκετοί προσκείμενοι στη Φατάχ και σε μικρότερες οργανώσεις) τους οποίους εξολοθρεύει. Εως τώρα 41.000 νεκροί ως απάντηση στους 1.200 που εξόντωσε η Χαμάς, με βασικό επιχείρημα ότι ανάμεσά τους κρύβονται -εκμεταλλευόμενοι στοές, σήραγγες, σχολεία, νοσοκομεία, ιδρύματα- μαχητές ή τρομοκράτες της Χαμάς. Αρα, την πληρώνουν όλοι. Με δεδομένο ότι δεν ασκείται έντονη πίεση ώστε να σταματήσει αυτή η επιχείρηση, οι Ισραηλινοί θεωρούν σωστό να την επεκτείνουν στον νότιο Λίβανο για να ξεμπερδέψουν (όσο γίνεται) και με την ισχυρή φιλοϊρανική Χεζμπολάχ. Και αν αντιδράσει το Ιράν (ή και άλλος) και γενικευτεί ο πόλεμος; Τότε το Ισραήλ είναι βέβαιο ότι θα παρέμβουν κατά του «άξονα του κακού» (έκφραση πατρός και υιού Μπους, Προέδρων των ΗΠΑ) οι Αμερικανοί. Τη συνέχεια είναι εύκολο να τη φανταστούμε.