Οι μυστικές υπηρεσίες των εκάστοτε χωρών μερικές φορές γνωρίζουν καλύτερα πώς έχουν τα πράγματα σε σύγκριση με άλλες υπηρεσίες. Ακόμα και από τις κυβερνήσεις. Αυτό φαίνεται ότι συμβαίνει στις περιπτώσεις των χωρών που εμπλέκονται στο Μεσανατολικό με αιχμή τον πόλεμο Ισραήλ – Χαμάς – Χεζμπολάχ. Παλαιότερα, η συμμετοχή των πρακτόρων σε συναντήσεις για την επίλυση προβλημάτων ήταν διακριτική έως εντελώς αθόρυβη. Τώρα ανακοινώνεται η παρουσία των επικεφαλής της CIA και της Μοσάντ στη συνάντηση του Κατάρ για αναζήτηση ειρηνευτικής λύσης. Διαφάνεια θα πει κανείς. Αλλαξαν οι εποχές. Μπορεί. Ή ίσως η φύση του προβλήματος να είναι τέτοια που… ζητά την εμπειρία και την ειδίκευση των μυστικών υπηρεσιών και όχι (στη φάση αυτή) των διπλωματών. Επίσης, οι ηγέτες μπορεί να έχουν αποφασίσει πως πρέπει για δικούς τους λόγους (επικοινωνιακούς και άλλους) να προβάλουν τον ρόλο των «σκοτεινών υπηρεσιών», βγάζοντας τους επικεφαλής τους στο φως. Κάπως σαν «είδατε, δεν είναι τόσο κακοί, σατανικοί και υπόγειοι όσο νομίζατε». Ή, πάλι, να λάβει το μήνυμα ο κόσμος που διαβάζει, παρακολουθεί, ακούει και βλέπει ειδήσεις ότι ζητήματα τέτοιας υφής εμπίπτουν στην αρμοδιότητα αυτών των υπηρεσιών. Οταν βρεθεί άκρη, θα έρθουν οι κανονικές υπηρεσίες να αναλάβουν. Το βέβαιο είναι πως έχουμε περάσει σε άλλη σφαίρα. «Σε άλλη πίστα», σύμφωνα με τους νεολογισμούς της εποχής.