Ασφαλώς οι συμβολισμοί έχουν μεγάλη σημασία. Η Κωνσταντινούπολη, δήμαρχος της οποίας διετέλεσε ο Ερντογάν, είναι ένας υψηλός συμβολισμός για την εικόνα του Τούρκου Προέδρου. Θέλει οπωσδήποτε ο δήμαρχος που θα εκλεγεί να ανήκει στο κόμμα του, πολύ περισσότερο που ο υποψήφιος είναι ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας Μπιναλί Γιλντιρίμ, ο οποίος έχασε τη θέση του επειδή το νέο σύνταγμα, με τις υπεραυξημένες προεδρικές εξουσίες, κατήργησε τη θέση του πρωθυπουργού. Το πρόβλημα για την Τουρκία (και τους άλλους γύρω της) είναι ότι ο Πρόεδρός της έχει οικοδομήσει ένα συγκρουσιακό πεδίο που ξεκινά από την επανάληψη εκλογών στην Κωνσταντινούπολη και περιλαμβάνει τη βόρεια Συρία και την εξόντωση των τοπικών κουρδικών πληθυσμών, τις γεωτρήσεις στην Kύπρο και τη νοτιοανατολική Μεσόγειο, την κόντρα με τις ΗΠΑ για την προμήθεια των ρωσικών πυραύλων S-400, τις συνεχείς «βόλτες» αεροσκαφών πάνω από τον ελληνικό εναέριο χώρο. Το φιλοπολεμικό αυτό σκηνικό ντύνεται με τον μανδύα της (υπερ)τοπικής υπερδύναμης και περιλαμβάνει ως δυνητικούς αντιπάλους όσους δεν συμφωνούν με το συγκεκριμένο όραμα-σχέδιο. Είναι άγνωστο τι ακριβώς θέλει να πετύχει η ηγεσία της Τουρκίας με το άνοιγμα της βεντάλιας των διεκδικήσεων έναντι όλων. Αλλά δεν θα αργήσει να φανεί.