Quantcast

Τανκς

«Ογδόντα χρόνια μετά, μας απειλούν πάλι τα γερμανικά τανκς». Η επιλογή του Προέδρου Πούτιν να παραπέμψει σε συνειρμούς για τον ρόλο της Γερμανίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εκτός από επικοινωνιακή, έχει και ουσιαστική διάσταση. Ουδείς λησμονεί τι συνέβη σε δύο παγκόσμιους πολέμους και ποιον ρόλο είχε η Γερμανία. Η «ναζιστική ταυτότητα» της δεύτερης φοράς (1939-1945) δεν αποτελεί συγχωροχάρτι για τη μετέπειτα πορεία της, ούτε φυσικά διαγράφει την πρώτη φορά που ο Χίτλερ ήταν απλώς δεκανέας του γερμανικού στρατού. Αλλωστε, γι’ αυτόν τον ρόλο της η Γερμανία τέθηκε υπό επιτήρηση από τις νικήτριες δυνάμεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά και σήμερα, που αντιμετωπίζεται ως μεταμελημένος ευρωπαϊκός εταίρος, συχνά συναντά την επιφύλαξη των άλλων. Τώρα στέλνει -συμβολικά μάλλον- 14 άρματα μάχης για βοήθεια στην Ουκρανία (θα μπορούσε να στείλει εκατοντάδες), αλλά συγχρόνως «απελευθερώνει» τις χώρες που έχουν προμηθευτεί από την ίδια (ως κατασκευάστρια και προμηθεύτρια χώρα) να στείλουν στην Ουκρανία αν θέλουν και εκείνες. Η επιλογή Πούτιν να απαντήσει παραπέμποντας σε μνήμες Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έχει ως στόχο να διαμορφώσει και πρακτικά δύο στρατόπεδα. Το ένα είναι σίγουρα αυτό που έχει μνήμες αίματος, θανάτων και δυστυχίας. Αυτό είναι που τον ενδιαφέρει. Οπως, βεβαίως, και η δημιουργία δυσαρμονίας μεταξύ αρκετών δυτικών κυβερνήσεων και λαών.