Η πλειοψηφικά προτεσταντική Γερμανία δεν υπέφερε έως τώρα από επιθέσεις θρησκευτικού χαρακτήρα. Τα μαζικά, συχνά «τυφλά» χτυπήματα είχαν πολιτική -συνήθως ακροδεξιά- ταυτότητα ή σχετίζονταν με αντιμεταναστευτικές αντιλήψεις που εκφράζονταν βίαια. Αυτή τη φορά, το χτύπημα στο Αμβούργο είχε θρησκευτικό χαρακτήρα, ακόμα και αν περιείχε την εκδοχή της προσωπικής εκδίκησης του δράστη. Ο στόχος, μάλιστα, διαφοροποίησε κατά πολύ τα δεδομένα ανάλογων χτυπημάτων σε άλλες χώρες, όπως η Γαλλία ή το Βέλγιο. Εκεί, οι επιθέσεις γίνονται από οργανωμένες ομάδες φανατικών μουσουλμάνων ή από «μοναχικούς λύκους» που υπακούν στις προτροπές του Ισλαμικού Κράτους εναντίον χριστιανών, εκκλησιών ή Εβραίων. Αυτή τη φορά, στόχος ήταν μια εκκλησία μαρτύρων του Ιεχωβά στο Αμβούργο. Κομμάτι της χριστιανικής θρησκείας, ή χριστιανική αίρεση κατ’ άλλους, οι μάρτυρες δεν στοχοποιήθηκαν ποτέ από κάποια σκληροπυρηνική θρησκευτική ομάδα. Μπορεί να αντιμετωπίστηκαν αφοριστικά και να θεωρήθηκαν ιστορικά ως αιρετικοί, αλλά δεν μπήκαν στο στόχαστρο φανατικών. Οι Αρχές θα προτιμούσαν να πρόκειται για «προσωπικό ζήτημα» του εκτελεστή, που θέλησε στο άρρωστο μυαλό του να το λύσει έτσι, παρά για εκδοχή που κρύβει ρίζες κινήματος. Αν και τέτοιες ενδείξεις έως τώρα δεν υπήρξαν, όσοι ασχολούνται με ανάλογες επιθέσεις ξέρουν ότι σχεδόν πάντα τα «κινήματα» κάπως έτσι ξεκινούν.