Η επιλογή του προσώπου του υποψήφιου Προέδρου από την κυβέρνηση έπρεπε να λάβει υπ’ όψιν τους εξής παράγοντες: α) Την πορεία της νυν Προέδρου, η οποία μπήκε με δημοτικότητα 42% και βγαίνει με 35%, τη χαμηλότερη δημοτικότητα εξόδου Προέδρου τα τελευταία τριάντα χρόνια, όταν οι δημοτικότητες εξόδου των αντίστοιχων Προέδρων ήταν Κωστής Στεφανόπουλος (92%), Κάρολος Παπούλιας (55%) και Προκόπης Παυλόπουλος (57%), β) το ότι περίπου το 60% του γενικού εκλογικού σώματος και περίπου το 50% των ψηφοφόρων της Ν.Δ. ήθελαν αλλαγή Προέδρου, γ) την επερχόμενη διεθνή συγκυρία, δ) την ανάγκη αμυντικού πολιτικού αναχώματος της Ν.Δ. προς τα δεξιά της, ε) την τουλάχιστον μη δυσαρέσκεια κατά το δυνατόν της κεντρώας πλευράς της Ν.Δ. μέσω μιας ήπιας προσωπικότητας, στ) το ότι το προτεινόμενο πρόσωπο θα είχε κάπου, κάποτε, μια αξιολογική επιτυχία μεγαλύτερη από την τυπική δύναμη εδρών της Ν.Δ. στη Βουλή (προεδρεία Βουλής).

Τελικά αποδείχθηκε ότι το βαρύτερο κριτήριο για τον πρωθυπουργό ήταν το (δ), δηλαδή το ανάχωμα προς τα δεξιά της. Σημείο βεβαίως προς υπογράμμιση είναι η πολύ χαμηλή δημοτικότητα (ως προέδρου της Βουλής) ενδεχόμενης εισόδου στο αξίωμα του Κωνσταντίνου Τασούλα (28%). Βεβαίως, είναι ιστορικά παρατηρημένο ότι το ίδιο το αξίωμα δίνει «πόντους» στα πρόσωπα που το υπηρετούν, τουλάχιστον στην έναρξη της θητείας. Η επιλογή και ο χρονισμός της επιλογής της Λούκας Κατσέλη (ΣΥΡΙΖΑ) προσθέτει στον Σωκράτη Φάμελλο, ενώ ο Τάσος Γιαννίτσης παρά το σημαντικό βιογραφικό θα δυσκολέψει τον Νίκο Ανδρουλάκη λόγω της παλαιάς ιστορίας με το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό. Ιδωμεν τις εξελίξεις.