H Ελλάδα παλεύει να σταθεροποιήσει τους δείκτες αισιοδοξίας της μετά τις επιθέσεις από εξωτερικούς εχθρούς, όπως η Covid-19 (άλλαξε τον ψυχισμό των ανθρώπων), ο πόλεμος στην Ουκρανία, που αρχικά θεωρήθηκε ως αιτία εισαγόμενης ακρίβειας η οποία στη συνέχεια μετατράπηκε σε μια «εσωστρεφή αισχροκέρδεια», αλλά και επιμέρους πολιτισμικές αλλαγές και νομοσχέδια που ζόρισαν το πολιτικό-πολιτισμικό πεπτικό σύστημα των πολιτών. Δυστυχώς, οι προσδοκίες για τη διατήρηση της ποιότητας ζωής των Ελλήνων συνεχίζουν την πτώση τους φτάνοντας στο -60%, με κυρίαρχο καμβά τον «φόβο» (50%) και στον αντίποδα τη «σιγουριά» (τελευταία) με 8%. Οι πολίτες που δηλώνουν πως θέλουν η κυβέρνηση να συνεχίσει τη στρατηγική των μεταρρυθμίσεών της είναι μόνο το 25%, που είναι σχεδόν ίδιο με την πρόθεση ψήφου για τη Ν.Δ. Το 67% ζητά αλλαγή κατεύθυνσης. Το κύριο ζητούμενο από την κυβέρνηση είναι θέματα προσωπικής οικονομίας (ακρίβεια, εισοδήματα, φορολογία κ.λπ.) με 55%, δεύτερο σε απόσταση τα θέματα καθημερινότητας (υγεία, παιδεία κ.λπ.) με 25%. Η μεγαλύτερη ευχή που θα έκαναν (88%) είναι η «ασφάλεια-σιγουριά για το μέλλον» και κοντά η «βελτίωση των επαγγελματικών οικονομικών τους» (85%). Σε αυτή την ανάγκη για «ασφάλεια σιγουριά» συμμετέχουν και οι διεθνείς εξελίξεις όπου ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι μεν ο δημοφιλέστερος διεθνής ηγέτης (32%) με πολύ κοντινό του ανταγωνιστή τον δεύτερο Ντόναλντ Τραμπ (30%), ωστόσο ο πόλεμος στην Ουκρανία δημιουργεί πλέον φόβους πυρηνικής σύρραξης κατά 68% και η εκλογή Τραμπ διχάζει την ελληνική κοινωνία ως προς τις προσδοκίες που θα πρέπει να έχει (+45,4% vs -44,6%).