Υπάρχει ένα μικρό ρητό που λέει «μετά από είκοσι ώρες όπερα, είμαστε πάλι πίσω στο τετραγωνάκι ένα». Κάποιοι ισχυρίζονται ότι πέρυσι, τέτοια εποχή, ήμασταν πάλι στο ίδιο σημείο «έτοιμοι και ενθουσιώδεις να αφήσουμε πίσω μας την πανδημία και να προχωρήσουμε στην επόμενη ημέρα». Φέτος μοιάζει σαν να πάμε να μπούμε στο ίδιο «ταξίδι» που σε πολλούς αφήνει μια γλυκόπικρη ανάγκη για αισιοδοξία και ταυτόχρονα ένα φόβο μην ξανακυλήσουμε. Φυσικά, πέρυσι, δεν είχαμε το οπλικό σύστημα του «εμβολιασμού», το οποίο, εκτός από ανύπαρκτο, είχε και ένα άγνωστο μέλλον δημιουργίας και διαδικασίας εμβολιασμών. Φέτος όλα δείχνουν ότι το μέλλον θα είναι διαφορετικό και μάλλον πολύ καλύτερο, υπό έναν όρο: να εξαλείψουμε από τη ζωή μας, για άλλο ένα εξάμηνο τουλάχιστον, τον όρο «ελευθερία άνευ όρων». Και αυτό αφορά όχι μόνο τους πολίτες αλλά και την κυβέρνηση. Οφείλουμε να διατηρήσουμε λίγο ακόμα την ψυχραιμία μας, γιατί αλλιώς οι πολίτες θα πάθουν σοβαρές και μόνιμες ψυχοσωματικές ζημιές και η κυβέρνηση, αυτή τη φορά, θα υποστεί βαρύτατο πολιτικό πλήγμα και όχι απλές εκδορές. Συνεπώς, τώρα ξεκινούν δύο πυλώνες από πλευράς κυβέρνησης: α) εκλογικευμένα αλλά υπαρκτά μέτρα «πανδημικής» προστασίας και β) σταδιακή εκλογίκευση των παροχών προς τους πληττόμενους και επαναφορά πλέον στην οικονομική κανονικότητα. Η κεντρική ιδέα της εποχής που έχουμε μπροστά μας είναι η έννοια «εκλογίκευση» σε όλα.