Οι αιτιολογίες που δίνουν εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης για την κακή τους εικόνα είναι πως ό,τι και να λένε ο κόσμος δεν το ακούει, πληγωμένος από τις απογοητεύσεις της προηγούμενης κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται σαν να τελούν σε κατάθλιψη τελμάτωσης και αυτοεγκλωβισμού.

Κάνουν τακτικές κινήσεις, αλλάζουν τη σκιώδη κυβέρνηση, συζητούν για το αριστερότερα ή δεξιότερα και, τέλος, αλλάζουν και το σήμα τους. Για το τελευταίο, δε, ακούγονται τα μύρια όσα, πράγμα που είναι τόσο κλισέ, γιατί πάντα συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως εξάλλου έγινε και με το σήμα της Ν.Δ.

Και όλοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, κάτι που είναι γνωστό και από το κλασικό marketing, όπου κανένα σήμα και καμία επικοινωνία δεν σώζουν αν ο φορέας δεν συνδέεται με αφήγημα σφιχτά δεμένο με τις κοινωνικές ανάγκες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ το 2016 δημιούργησε τη «δίκαιη ανάπτυξη», που ήταν σε δύο λέξεις συμπυκνωμένη όλη η πεμπτουσία των τότε ζητούμενων. Σήμερα η Ν.Δ. στηρίζεται στο «η Ελλάδα της αυτοπεποίθησης», όσο πρέπει αμυντικό, επιθετικό και δημιουργικό.

Στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ζωτικής σημασίας η διατύπωση μιας κεντρικής ιδέας για το τι εκπροσωπεί πλέον ο συγκεκριμένος χώρος. Αν αυτό δεν έρθει ούτε στη ΔΕΘ, τότε τα πράγματα θα χειροτερέψουν. Η εποχές του ώριμου φρούτου τελείωσαν. «Καλημέρα» ενεργή θέση.