Ο διπολισμός/δικομματισμός έχει επανέλθει στη χώρα μας. Αυτό έχει καταγραφεί τον τελευταίο καιρό σε δημοσκοπικό επίπεδο και επιβεβαιώθηκε και στις πρόσφατες εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019. Οι Ελληνες θέλουν να ξέρουν με σαφήνεια ότι, αν δεν λειτουργήσει η μία λύση, θα υπάρχει έτοιμη μια συγκεκριμένη άλλη. Ο πιεζόμενος κρίκος του παραπάνω φαινόμενου είναι το Κίνημα Αλλαγής.

Ενα Κίνημα Αλλαγής που όλο και πιο συχνά κατηγορείται ότι δεν έχει στίγμα, ότι «δεν ξέρω τι να το κάνω και τι να προσδοκώ από αυτό», που οι μισοί λένε πως είναι ουρά της Ν.Δ. και οι άλλοι μισοί πως είναι ουρά του ΣΥΡΙΖΑ.

Ωστόσο, το Κίνημα Αλλαγής στο μυαλό των πολιτών μπορεί και δικαιούται να είναι η «ηθική συνείδηση της μη δεδομένης κοινωνικής ευαισθησίας» της Ν.Δ. και ταυτόχρονα η «ορθολογική και πραγματιστική πλευρά μιας εφαρμόσιμης πολιτικής και όχι η ουτοπική, αμαθής και ερασιτεχνική προστασία των πολλών αλλά όχι όλων» του ΣΥΡΙΖΑ.

Εν ολίγοις, το Κίνημα Αλλαγής καλείται να απαντήσει στο αν είναι α) Η ηθική πλευρά της Ν.Δ.; β) Η ορθολογική πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ; ή γ) και τα δύο. Το τελευταίο είναι το προφανές αλλά και το πιο δύσκολο. Ας το πουν, όμως, ευθέως στην κοινωνία!