Συζητείται πλέον με ένταση το ότι η αντιπολίτευση στην Ελλάδα λειτουργεί κατά το 50%. Ως προς την κριτική για την κυβέρνηση, ρίχνει ομοβροντίες βολών για ό,τι ίπταται: κορωνοϊό, ΜΕΘ, ΕΣΥ, πλατείες, δημοκρατία, ελευθερία, Κουφοντίνα, λεωφορεία και γενικότερα ΜΜΜ, Λιγνάδη, Φουρθιώτη, ελληνοτουρκικά, μην αφήνοντας τίποτα όρθιο. Παρ’ όλα αυτά, η δυναμική της δημοσκοπικά αγκομαχά να αποκτήσει μια έντονη άνοδο που δεν έρχεται. Ανεξάρτητα από την όποια τεκμηρίωση, πολύς απλός κόσμος και ειδικοί πιστεύουν ότι η αιτία για όλο αυτό είναι το γεγονός ότι «εντάξει με το 50% της κριτικής, αλλά με το άλλο 50% των αντιπροτάσεων που θα τεκμηρίωναν τη φρεσκαρισμένη ικανότητά της να κυβερνήσει πάλι» τι γίνεται;

Υπήρξαν κάποιες αντιπροτάσεις για ένα νέο ΕΣΥ, αλλά δεν πέρασαν στην κοινωνία. Βεβαίως, όπως κάθε αντιπολίτευση, προσπαθεί να δικαιολογηθεί παραπονούμενη ότι το πρόγραμμά της δεν παίχτηκε στα ΜΜΕ, διότι τα τελευταία «προστατεύουν» την κυβέρνηση. Ευτυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβε επιτέλους ότι ορισμένα πράγματα απαιτούν «επιμονή» και «τόλμη» για να περάσουν στην κοινωνία και αυτή η προσπάθειά του για ένα νέο πρόγραμμα θα είναι ευτύχημα για την Ελλάδα, γιατί η ελπίδα είναι ότι θα βελτιωθεί και η κυβέρνηση. Βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να αντιμετωπίσει την πολύ πρόσφατη διακυβέρνησή του και να δώσει ταυτόχρονα πειστικές απαντήσεις στο ερώτημα «γιατί μέχρι πρόσφατα δεν έκανες όλα όσα λες τώρα; Μόλις δύο χρόνια έχουν περάσει!».