Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ανατραπεί πολλοί -αν όχι όλοι- πολιτικοί κανόνες και αξιώματα, ενώ έχουν επικρατήσει πολλά παράδοξα. Οπως, επί παραδείγματι, ότι για πρώτη φορά στα χρονικά -τα ελληνικά σίγουρα, ενδεχομένως και στα παγκόσμια- αντί να καταρρέει μια κυβέρνηση, να διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη η αξιωματική αντιπολίτευση.

Πολλοί είναι αυτοί που χαιρέκακα «ηδονίζονται» πολιτικά με την εξαΰλωση του ΣΥΡΙΖΑ. Είτε διότι έχουν ιδεολογικές εμμονές και απωθημένα, είτε διότι θεωρούν ότι το δημιούργημα του Αλέξη Τσίπρα ήταν μια ευκαιριακή δύναμη που επένδυσε σε κατώτερα πολιτικά ένστικτα των πολιτών και επιβραβεύθηκε για όσο μπορούσε να τροφοδοτεί την πολιτική και την κοινωνική σκηνή με τοξικότητα και διχασμό. Οταν αυτά τα υλικά έπαψαν να προσφέρουν κινητήρια δύναμη, το κόμμα σταδιακά άρχισε να χάνει στροφές. Μέχρι να φτάσει στην πλήρη ακινησία, αφού στην πορεία τα κομμάτια του… έπεφταν στη διαδρομή, σαν τα παλιά αυτοκίνητα στις ταινίες…

Το πρόβλημα θα αφορούσε μόνο τους εναπομείναντες οπαδούς και ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ, τον αριθμό των οποίων σήμερα θα μάθουμε. Πλην όμως ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε και μέχρι προ ολίγων ωρών ήταν, ως αξιωματική αντιπολίτευση, δυνητική αυριανή κυβέρνηση και σίγουρα η -υποτιθέμενη- ισχυρότερη εναλλακτική. Γι’ αυτό και το ζήτημα δεν αφορά μόνο τους «δικούς του», αλλά όλους τους πολίτες. Τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε.

Θα έπρεπε δηλαδή να διδαχθούν όλοι ότι η εχθροπάθεια δεν μπορεί πια να είναι ούτε στρατηγική, ούτε πολιτική πρόταση. Μπορεί στις ημέρες του μεγάλου διχασμού και της άνω και κάτω πλατείας, αυτή η προσέγγιση να… πουλούσε σαν ζεστό ψωμί, πλην όμως ποτέ δεν κρατάει εσαεί η καταιγίδα. Και στην επόμενη ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε ότι δεν είχε, όχι μόνο αρχηγό που να εμπνέει -μετά την αποχώρηση Τσίπρα- αλλά ούτε πρόταση που να πείθει. Ή ακόμη και να παρασύρει.

Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να μην διαβρωθεί από το δηλητήριο της εχθροπάθειας. Αυτά τα όπλα είχε μάθει να χρησιμοποιεί, αυτά επιστρατεύθηκαν στη μετά Τσίπρα εποχή. Και οδήγησαν στα διαλυτικά φαινόμενα.

Το στοίχημα πλέον δεν είναι αν έχει πάθει «μιθριδατισμό» στο δηλητήριο, αλλά αν μπορεί να αποκαθάρει τον οργανισμό του. Μπορεί; Θέλει;