Οταν μπαίνει ο Αύγουστος, σχεδόν αυτόματα και συνειρμικά, οι περισσότεροι αρχίζουν και σιγοτραγουδούν -οι πιο ευαίσθητοι, δε, «ποστάρουν» και στα κοινωνικά δίκτυα- το μαγικό τραγούδι των Μητροπάνου - Τόκα - Γράψα «Τον Αύγουστο που μου χρωστάς».

Οι στίχοι του Φίλιππου Γράψα πάνε κάπως έτσι: «Τον Αύγουστο που μου χρωστάς τον ξέχασες/Σ' απόσταση αναπνοής και μ' έχασες/Κι αυτό το καλοκαίρι χαραμίστηκε/Φθινόπωρο κι η αγάπη μας βυθίστηκε. Τ' αυγουστιάτικο φεγγάρι δεν το βρήκαμε/ Πιο νωρίς ήρθ' ο Σεπτέμβρης και χαθήκαμε/ Πώς χωρίσαμε με τόση ευκολία/Φθινόπωρο θα πει μελαγχολία».

Οχι μόνο ακούγοντάς το, καθώς είναι βαθύτατα μελαγχολικό -η δε φωνή του Μητροπάνου το κάνει σχεδόν… μαρτυρικό- αλλά και διαβάζοντας τους στίχους, βρίσκει κάποιος τόσες ομοιότητες με τον ΣΥΡΙΖΑ, σαν να γράφτηκε για αυτόν…

Αν ο Αύγουστος περικλείει την έννοια της «καλοκαιρίας», τότε όντως από τον περασμένο Σεπτέμβριο που εξελέγη ο Στέφανος Κασσελάκης υπάρχουν… πολλά χρωστούμενα σε μήνες καλοκαιρίας. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκτοτε ζει σε παρατεταμένη βαρυχειμωνιά. Και δεν χαραμίστηκε μόνο εκείνο το καλοκαίρι, αλλά όπως όλα δείχνουν θα χαραμιστεί και το τρέχον, καθώς όπως φαίνεται στην Κουμουνδούρου το φεγγάρι που αναζητούν το ψάχνουν σε λάθος κατεύθυνση: μάλλον στο ξεκαθάρισμα λογαριασμών, προσωπικών ή πολιτικών, του παρελθόντος παρά στην παρουσίαση μιας εναλλακτικής πολιτικής/κυβερνητικής πρότασης.

Ισως και για αυτό, ίσως και για το ότι το παρελθόν είναι βαρύ φορτίο, επιβεβαιώθηκαν στην πορεία και οι υπόλοιποι στίχοι. Και το «χαθήκαμε» και το «χωρίσαμε με τόση ευκολία».

Είναι ένα τραγούδι που μοιάζει προφητεία. Το φετινό φθινόπωρο δε και πιο νωρίς θα έρθει και θα φέρει περαιτέρω μελαγχολία στην πορεία προς ένα συνέδριο, με αμφίβολα -στην καλύτερη περίπτωση- αποτελέσματα, αν όχι καταστροφικά…

Τριάντα χρόνια -επέτειο έχει φέτος- συμπληρώνονται από την κυκλοφορία του τραγουδιού και του δίσκου. Οι δε συμπτώσεις συνεχίζονται: ο τίτλος του άλμπουμ ήταν «Παρέα μ’ έναν ήλιο»! (έχει και εσωκομματικές το ΠΑΣΟΚ).

Ποιο άλλο σήμα να στείλει στην Κουμουνδούρου το σύμπαν; Ακόμη και η θεματολογία του άλμπουμ ταιριάζει: «Πίκρα»…