«Οπου της αιτίας απολείπει ο λόγος, εκείθεν άρχεται το απορείν»έλεγε ο Πλούταρχος. Και θα επρόκειτο για την ιδανική απάντηση στους όψιμα αγωνιούντες και απορούντες για όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη, Ενωμένη και μη.

Οταν κλείνεις τα μάτια στις «αιτίες», ή αδιαφορείς για αυτές, τις απαξιώνεις, ή τις αποδοκιμάζεις, ή τις υποτιμάς, ή -ακόμη χειρότερο- τις εκμεταλλεύεσαι, τότε δεν γίνεται παρά κάποια στιγμή να δημιουργηθεί ένα πρόβλημα στο οποίο θα κληθείς να δώσεις λύση. Και δεν πρέπει να απορείς. Εκτός, αν όπως σημείωνε ο Πλούταρχος «απουσιάζει η λογική από την αιτία».

Πολλώ δε μάλλον όταν απουσιάζει η λογική στην ανάλυση, την εκτίμηση και την επεξεργασία όσων συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην Ευρώπη. Πλέον, δεν πρόκειται για συμπτώσεις επαναλαμβανόμενες, οι οποίες και έτσι να ήταν, πλέον παύουν να είναι συμπτώσεις: Ευρωεκλογές στην Ιταλία, διπλές βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία και στη Βρετανία.

Τι έδειξαν αυτές οι εκλογές; Οτι την ώρα που οι «ελίτ» ή τα συστήματα εξουσίας αναζητούν ισορροπίες, νέα πολιτικά πρόσωπα και ευκαιριακές συμμαχίες εναντίον φανταστικών εχθρών (όπως στη Γαλλία), οι πολίτες επιμένουν να στέλνουν μηνύματα δυσφορίας. Αλλά όχι μόνο. Δηλώνουν με τον πλέον καθαρό τρόπο σε κάθε χώρα -άρα παύει να είναι τυχαίο- ότι απαιτούν λύσεις στην καθημερινότητά τους και τα προβλήματά τους: την εγκληματικότητα, την οικονομία, τη μετανάστευση, την ασφάλεια. Την ώρα που οι ευρωπαϊκές ελίτ -σε Γαλλία και Βρυξέλλες- αναζητούν την επόμενη ημέρα στις πολιτικές ισορροπίες τους, οι Ευρωπαίοι πολίτες αναζητούν πειστικές απαντήσεις για την επόμενη ημέρα των οικογενειών τους και των κοινωνιών τους. Και αυτό δεν είναι δημαγωγικό αλλά βαθύτατα αληθινό. Για αυτό και δεν δίνουν -ακόμη;- λευκή επιταγή σε δυνάμεις δημαγωγικές ή λαϊκίστικες που είτε τους εκμεταλλεύονται είτε απλά δίνουν κάποιες -αλλά όχι αρκούντως πειστικές- απαντήσεις στα αιτήματά τους.

Το πρόβλημα δεν είναι οι ευρωσκεπτικιστές, αλλά η απουσία σκέψης από τα κέντρα αποφάσεων των Βρυξελλών. Εκεί που επιβεβαιώνουν τον Δημήτρη Καμπούρογλου που έλεγε:«Ολοι βρίζουν τη θάλασσα, αλλά πταίει ο άνεμος».Και αν δεν γίνει σύντομα κατανοητό, ο άνεμος θα γίνει θύελλα…