Η επίσκεψη της Γερμανίδας υπουργού των Εξωτερικών σε Αθήνα και Αγκυρα φέρνει για μία ακόμα φορά στην επικαιρότητα το πρόβλημα της πολιτικής ίσων αποστάσεων, που το Βερολίνο προσπαθούσε να μας πείσει ότι τηρούσε έναντι Ελλάδος και Τουρκίας.

Και λέω ότι «προσπαθούσε να μας πείσει», γιατί είναι δεδομένη, ιστορικά, η υποστήριξη της Γερμανίας προς την Τουρκία.

Τα γεγονότα γνωστά σε όλους... Από την εποχή του Κάιζερ Γουλιέλμου Β’, του τελευταίου Γερμανού αυτοκράτορα, μέχρι σήμερα, η Γερμανία ήταν πάντα στο πλευρό της Τουρκίας, προσφέροντας από «τεχνογνωσία» στις γενοκτονίες μέχρι στήριξη στα δύσκολα.

Η πολιτική ίσων αποστάσεων που εφαρμόζει η Γερμανία στις σχέσεις της με Ελλάδα και Τουρκία είναι ουσιαστικά πολιτική ανοχής, που γίνεται -επί της ουσίας- πολιτική ενθάρρυνσης της τουρκικής προκλητικότητας και του αναθεωρητισμού του Ερντογάν, εξισώνοντας έτσι τον θύτη με το θύμα.

Για τη Γερμανία, σήμερα, το γεγονός ότι ο Πούτιν θέλει να ξαναγράψει την Ιστορία και να ξανασχεδιάσει τα σύνορα της ανατολικής Ευρώπης είναι κάτι ξεκάθαρα καταδικαστέο και κακό.

Ομως, ότι το ίδιο θέλει να κάνει και ο Ερντογάν εις βάρος της Ελλάδος είναι κάτι που πρέπει να το... συζητήσουν οι δύο χώρες, χωρίς να προκαλούνται… εντάσεις.

Πολλές φορές διαμαρτυρόμαστε στην Ελλάδα -και δικαίως- ότι τα κόμματα άλλα λένε πριν γίνουν κυβέρνηση και άλλα κάνουν όταν έρθουν στην εξουσία. Αυτό δεν είναι -δυστυχώς- ελληνικό φαινόμενο.

Η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών, που βρέθηκε σε Αθήνα και Αγκυρα τα τελευταία 24ωρα, είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση του «άλλα λέμε στην αντιπολίτευση, άλλα κάνουμε ως κυβέρνηση».

Για παράδειγμα, όταν ήταν στην αντιπολίτευση οι Πράσινοι (το κόμμα της κυρίας Μπέρμποκ), μαζί με το Die Linke, είχαν φέρει στην Bundestag, τη γερμανική Βουλή, νόμο με τον οποίο θα γινόταν ανάκληση της άδειας εξαγωγής στην Τουρκία των έξι υπερσύγχρονων υποβρυχίων τύπου 214 από την Thyssenkrupp Marine Systems, τα οποία αλλάζουν την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή.

Τα δύο κόμματα δεν είχαν κατορθώσει τότε να συγκεντρώσουν την απαραίτητη πλειοψηφία και η ρύθμιση δεν πέρασε.

Oμως, πλέον, οι Πράσινοι είναι μέρος της κυβερνητικής πλειοψηφίας και οι θέσεις τους μπαίνουν στο τραπέζι και διαμορφώνουν την πολιτική του Βερολίνου. Δεν είδαμε κάποια κίνηση από την πλευρά της κυρίας Μπέρμποκ στο θέμα αυτό!

Με δεδομένο, μάλιστα, ότι από την περίοδο που οι Πράσινοι βρίσκονταν στην αντιπολίτευση μέχρι σήμερα η τουρκική προκλητικότητα έχει ξεφύγει τελείως, (αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου, σκληρότερες απειλές πολέμου από την Τουρκία), θα περίμενε κάποιος ότι η πρόταση για «πάγωμα» της πώλησης των γερμανικών υποβρυχίων στην Τουρκία θα έμπαινε πάλι στο τραπέζι από την κυρία Μπέρμποκ... Αλλά μάταια το περιμέναμε!

Οπως μάταια περιμέναμε να υπάρξουν κυρώσεις στην Τουρκία για το γεγονός ότι η γειτονική μας χώρα έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί «κράτος δικαίου» (προσωπικά δεν ξέρω αν υπήρξε και ποτέ).

Στο εκλογικό μανιφέστο των Πρασίνων, του Σεπτεμβρίου 2021, οι συγγραφείς του παρατηρούσαν με έντονο ύφος για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου στην Τουρκία και επανέφεραν, για άλλη μία φορά, το αίτημά τους για «επαναφορά του πολιτικού διαλόγου και της ειρηνευτικής διαδικασίας στο κουρδικό ζήτημα».

Το παραμικρό δεν έγινε και γι’ αυτό από τους Πράσινους…

Σε ό,τι αφορά τις προοπτικές της Τουρκίας στην Ε.Ε., οι Πράσινοι έθεταν συγκεκριμένους όρους. «Η συνέχιση των συνομιλιών ένταξης στην Ε.Ε. είναι ο στόχος μας», δηλώνει το κόμμα. Αυτό, όμως, συνεχίζει το μανιφέστο, μπορεί να καταστεί εφικτό μόνο «όταν η Τουρκία αλλάξει στάση σχετικά με τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου».

Βλέπετε κάτι από τα παραπάνω στην γερμανική εξωτερική πολιτική, όπως τουλάχιστον τη διαχειρίζεται η σημερινή αρμόδια υπουργός, που είναι και ηγέτις των Πρασίνων; Οχι!

Οπως δεν βλέπουμε κάτι διαφορετικό και στο προσφυγικό... Κάτι διαφορετικό από αυτά που έλεγαν στο προεκλογικό τους μανιφέστο οι Πράσινοι, από αυτά που εφαρμόζει η κυρία Μπέρμποκ σήμερα ως υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας.

Ελεγαν, λοιπόν, οι Πράσινοι τον Σεπτέμβριο του 2021 ότι ήθελαν να καταργήσουν τη συμφωνία Ε.Ε. - Τουρκίας για το προσφυγικό, γιατί «υπονομεύει το Διεθνές Δίκαιο για το άσυλο και πρέπει να τερματιστεί».

Στην... άμμο φαίνεται ότι ήταν γραμμένο το μανιφέστο και το πήρε ο άνεμος της εξουσίας...

Το μόνο που είναι γραμμένο σε «πέτρινες πλάκες» στη Γερμανία, αναφορικά με την Τουρκία, φαίνεται ότι είναι η πολιτική «ίσων αποστάσεων» μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, που στην πράξη είναι η νομιμοποίηση του θύτη!

Και από τον κανόνα αυτό, δυστυχώς, δεν ξέφυγαν ούτε οι Πράσινοι, αλλά ούτε και η κυρία Μπέρμποκ!