Quantcast

Τι ξεχνά ο Σάντσεθ

Η απόφαση των Ισπανών να υπογράψουν αμυντική συμφωνία με την Τουρκία δεν εξέπληξε γεωπολιτικά… Εξέπληξε, όμως, για τον αμοραλισμό της κίνησης και, μάλιστα, από τον σοσιαλιστή πρωθυπουργό της χώρας.

Ο Πέδρο Σάντσεθ αγνόησε το γεγονός ότι η Τουρκία απειλεί δύο χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οτι παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και η χώρα έχει καταντήσει μια απέραντη φυλακή. Οτι η Τουρκία παραβιάζει την εδαφική ακεραιότητα χωρών, π.χ. της Συρίας. Οτι συντηρεί τον εμφύλιο πόλεμο στη Λιβύη. Οτι κατέχει παράνομα το βόρειο τμήμα μιας χώρας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της Κύπρου, την οποία μάλιστα δεν αναγνωρίζει. Οτι παρεμβαίνει σε πολέμους, όπως στον Καύκασο, μεταξύ Αρμενίων και Αζέρων. Οτι, παρά το γεγονός ότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ, «φλερτάρει» με τη Ρωσία και το Ιράν. Και ότι -γενικότερα- έχει, κατά γενική ομολογία, έναν αποσταθεροποιητικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.

Θέλει, δε, να αγνοεί ο Πέδρο Σάντσεθ ότι για όλα τα παραπάνω οι ΗΠΑ δεν δίνουν στον Ερντογάν τα υπερσύγχρονα F-35 ή τα αναβαθμισμένα F-16 VIPER.

Και κάνει, δε, ότι δεν θυμάται ότι τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης -και η Ισπανία- δεσμεύτηκαν να σέβονται και να επιβάλουν την Κοινή Θέση 2008/944 με την οποία ζητείται να αποτρέπουν (τα ευρωπαϊκά κράτη) την «εξαγωγή στρατιωτικής τεχνολογίας και εξοπλισμού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εσωτερική καταστολή ή διεθνείς επιθετικές ενέργειες ή να συμβάλει σε περιφερειακή αποσταθεροποίηση».

Και γιατί όλα αυτά; Για να βάλουν φρένο οι Ισπανοί στην προσπάθεια των Γάλλων να αποκτήσουν ηγετικό ρόλο στη Βόρεια Αφρική, στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.

Βέβαια, πέρα από τα ζητήματα γεωπολιτικής, υπάρχει και το οικονομικό υπόβαθρο στην υπόθεση: Κατ’ αρχάς, η Τουρκία είναι ένας από τους πέντε καλύτερους πελάτες των ισπανικών αμυντικών βιομηχανιών και κατά δεύτερο -και σοβαρότερο- οι ισπανικές τράπεζες είναι εκτεθειμένες οικονομικά, καθώς έχουν στα χέρια τους τουρκικό χρέος που ξεπερνά τα 65 δισ. δολάρια!

«Δει δε χρημάτων, και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων», όπως έλεγε και ο Δημοσθένης!