Ηταν τόσο εύκολο τελικά; Εκαναν τόσο λάθος όσοι προεκλογικά έλεγαν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει τοποθετήσει τον πήχυ ψηλά για άμεση επιστροφή στην κανονικότητα και ότι οι προσδοκίες των πολιτών για την επομένη της εκλογής του θα ήταν μεγάλες; Οι σχεδόν δύο μήνες της νέας διακυβέρνησης απέδειξαν ότι ο πήχυς ήταν στο πάτωμα. Δεν είχε μεγάλα στοιχήματα ο πρωθυπουργός. Αρκούσε να κάνει στα βασικά θέματα τα αυτονόητα. Είχαμε ξεχάσει καιρό τώρα τι σημαίνει απλή λογική. Τι σημαίνει να ζεις σε μια χώρα στην οποία έχει λυθεί οριστικά -από το 1980- το ότι ανήκει στην Ευρώπη και στον πολιτισμένο κόσμο. Είχαμε ξεχάσει ότι δεν βρίσκεται η χώρα σε πόλεμο με τους εταίρους της, αλλά σε μία διαρκή διαπραγμάτευση για να βελτιώσει τη θέση της μέσα στη συγκεκριμένη οικογένεια. Με ανταγωνισμούς, λάθη, αστοχίες των άλλων και δικές μας, αλλά πάντα με προσήλωση στο κοινό εγχείρημα.

Είχαμε ξεχάσει ότι από το 2000 έχει λυθεί το θέμα του νομίσματος. Η Ελλάδα διαθέτει ένα από τα πιο ισχυρά νομίσματα του κόσμου και αυτό ακριβώς ήταν το όπλο της για να παραμείνει με το κεφάλι έξω από το νερό στα 10 χρόνια της χρεοκοπίας. Και αυτό είναι το μόνο εργαλείο για να εξασφαλίσει τη σταθερότητα στα επόμενα πολλά χρόνια. Είχαμε ξεχάσει ότι σε μια χώρα του δυτικού κόσμου δεν υπάρχουν άβατα. Υπάρχουν στη Λατινική Αμερική με άλλα χαρακτηριστικά. Εκεί ολόκληρες περιοχές τις διοικούν τα καρτέλ. Στην Ευρώπη όλοι μπορούν να ζουν και να κυκλοφορούν ελεύθερα, σε όποια γωνιά της θέλουν, χωρίς να παίρνουν την έγκριση από κανέναν. Είχαμε ξεχάσει ότι οι νόμοι δεν επιβάλλονται από αυτόκλητους, δήθεν προστάτες των φτωχών και των αδικημένων, αλλά από το κράτος δικαίου. Τον γιατρό που παίρνει φακελάκι στον «Ευαγγελισμό» και τον επιχειρηματία που εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους τους παραδίδεις στον εισαγγελέα και εκείνος στον φυσικό τους δικαστή.

Είχαμε ξεχάσει ότι οι εγκαταστάσεις των δημόσιων πανεπιστημίων ανήκουν στους Είχαμε ξεχάσει ότι οι εγκαταστάσεις των δημόσιων πανεπιστημίων ανήκουν στους Ελληνες φορολογούμενους και η συντήρησή τους, τους κοστίζει ακριβά με την προσδοκία κάποτε τα παιδιά τους να σπουδάσουν εκεί σε συνθήκες ασφάλειας.

Είχαμε ξεχάσει ότι οι φόροι δεν είναι ένα εργαλείο του κράτους για να τιμωρεί τη λεγόμενη μεσαία τάξη. Είχαμε ξεχάσει ότι μπορούμε να ζούμε χωρίς κρυμμένα πενηντάρικα πίσω από τα πλακάκια της κουζίνας.

Είχαμε ξεχάσει πώς είναι να έχεις ελεύθερη πρόσβαση στις οικονομίες σου στην τράπεζα. Και θεωρούσαμε ανέφικτο πως κάποια στιγμή στην Ελλάδα θα συναλλασσόμαστε με το Δημόσιο μέσω της οθόνης ενός κινητού. Κάτι που κατάφερε μέχρι η φτωχή και ταλαιπωρημένη επί δεκαετίες γεωργία. Είχαμε ξεχάσει ότι εισφορές για το ασφαλιστικό δεν είναι μια παράλληλη φορολογία για κάποια κορόιδα. Και είχαμε ξεχάσει ότι μόνο αν μπούνε ξένα κεφαλαία στη χώρα άμεσα, θα αλλάξει η πορεία της στην απασχόληση των νέων, στις συντάξεις και στο κράτος πρόνοιας.

Για να είμαι ξεκάθαρος, δεν ξέρω αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα πετύχει τους στόχους της. Δεν ξέρω καν αν θα καταφέρει να ξεκολλήσει το κάρο από τη λάσπη. Οι καλές προθέσεις ποτέ δεν αρκούν. Το μείγμα των στελεχών που συγκροτούν το κυβερνητικό σχήμα καθορίζει το αποτέλεσμα. Η Ν.Δ. που βρίσκεται σήμερα στην εξουσία δεν προέκυψε από παρθενογένεση. Εχει κυβερνήσει 4 φορές τη χώρα από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα -κοντά 20 χρόνια- και είχε το τιμόνι της χώρας με τέσσερις διαφορετικούς πρωθυπουργούς. Ευθύνεται όσο και οι άλλοι που κυβέρνησαν για την κατάντια της Ελλάδας. Είναι της μόδας να φορτώνουμε όλα τα δεινά στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι η πραγματικότητα αυτή όμως. Εχει εξίσου μεγάλη ευθύνη και η Ν.Δ. για τον τρόπο λειτουργίας του κράτους και για την εξέλιξη της οικονομίας που μας οδήγησε στα νύχια των δανειστών το 2009. Αυτά είναι σε όλους γνωστά όπως και στον Κυρ. Μητσοτάκη. Γι’ αυτό και πήρε πάνω του όλο το παιχνίδι. Εκανε υπουργούς τα κεντρικά πολιτικά στελέχη, αλλά δεν τα άφησε να αυτοσχεδιάσουν. Οι προτεραιότητες μπαίνουν από τη δική του ομάδα στο Μαξίμου. Είναι ο νέος τρόπος διακυβέρνησης για την Ελλάδα.

Σε κάθε περίπτωση, η εκκίνηση είναι ελπιδοφόρα και η πλειοψηφία των πολιτών την επικροτεί. Και τα μισά από όσα εξήγγειλε η κυβέρνηση να κάνει, πάλι καλά θα είναι. Ολα αυτά θα φανούν τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης. Τότε γίνονται οι μεγάλες αλλαγές. Μετά αρχίζει η φθορά άλλοτε από αστοχίες άλλοτε από ατυχήματα. Γι’ αυτό ό,τι σημαντικό έχει να κάνει πρέπει να το κάνει τώρα. Και τα δύσκολα και τα εύκολα. Η τακτική που θέλει οι πρωθυπουργοί να κρατούν τα θετικά μέτρα για το τέλος της θητείας τους πριν από τις εκλογές έχει αποδειχθεί παλιομοδίτικη και αναποτελεσματική.