Quantcast

Το παρελθόν είναι εδώ

Περίεργος λαός οι Γερμανοί. Μαγεύονται από τη δύναμη της λήθης. «Ηταν πόλεμος», λένε. «Εχουν περάσει και 82-83 χρόνια από τότε. Ποιος ασχολείται;». Την ίδια στιγμή, προσπερνούν το παραπέτασμα της λήθης όταν μιλούν για το ελληνικό χρέος προς τη Γερμανία, γιατί είναι σαφώς πολύ πιο πρόσφατο αλλά και για έναν ακόμα λόγο. Γιατί αυτοί είναι Γερμανοί και δεν ξεχνούν ποτέ όσους τους χρωστούν. Εμείς πρέπει να ξεχάσουμε γιατί είμαστε Ελληνες και δεν γίνεται να μας χρωστούν οι Γερμανοί! Ομως, το παρελθόν είναι εδώ. Ημιθανές, αλλά ζωντανό. Η συγκεκριμένη υπόθεση ακυρώνει τη δήθεν ηθικολογική στάση της χώρας που υποτίθεται ότι πρεσβεύει την ευταξία της οικονομίας ολόκληρου του ευρωπαϊκού εποικοδομήματος. Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Το κατοχικό δάνειο εκταμιεύτηκε από την Τράπεζα της Ελλάδος την περίοδο 1942-1944 υπό την απειλή των γερμανικών πολυβόλων Σμάιζερ. Κανονική ένοπλη ληστεία, δηλαδή. Πλήρωσαν και κάποιες δόσεις, αλλά μετά σταμάτησαν. Επιπροσθέτως, υπάρχουν τα θύματα των ταγμάτων των ναζί βρικολάκων. Πόσο αποτιμάται η ζωή ενός βρέφους με σημερινά λεφτά ή μιας μάνας με την πολυμελή οικογένειά της; Ποιο είναι το κόστος; Επιστρέφω στην εναρκτήρια σκέψη μου. Καθώς αυτοί είναι Γερμανοί και εμείς Ελληνες, κλείνω το σημείωμα με μια προτροπή: Αναζητήστε στο διαδίκτυο μία από τις πολλές φωτογραφίες-ντοκουμέντα (τις ανακάλυψε το 1980 στην τότε Δυτική Γερμανία ο δημοσιογράφος Βάσος Μαθιόπουλος) της σφαγής στο Κοντομαρί Χανίων, στις 2 Ιουνίου του 1941. Θα συγκλονιστείτε από την περιφρόνηση στο βλέμμα του γέροντα Κρητικού με την παραδοσιακή φορεσιά, την ώρα που οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές υποδεικνύουν το σημείο που πρέπει να σταθεί για να τον πυροβολήσουν. Οσα χρόνια και να περάσουν, αυτός θα τους κοιτάζει με περιφρόνηση και υπερηφάνεια. Για πάντα.