Ο Μάκης ήταν ένα ήσυχο παιδί που βίωνε σιωπηλά όσα του συνέβαιναν στο σχολείο. Και δεν είναι ο μόνος. Οι σχετικές στατιστικές επισημαίνουν ότι η βία των ανηλίκων αυξήθηκε κατά 52% μέσα σε ένα χρόνο, με τους δράστες των βίαιων επιθέσεων να βρίσκονται στις «άγουρες» ηλικίες έως 14 ετών! Οι φίλοι του τον περιγράφουν ως ένα κλειστό παιδί που δεν έλεγε σε κανέναν τίποτα προσωπικό. «Τον έβριζαν κάθε ημέρα, γελούσαν, τον χτυπούσαν κάθε ημέρα, χωρίς λόγο», περιέγραφε η μητέρα ενός συμμαθητή του Μάκη. Πόσα παιδιά περνούν αυτό το μαρτύριο; Πολλά. Στον «άγριο κόσμο» της εφηβείας όποιο παιδί ζητήσει βοήθεια από καθηγητές ή γονείς θεωρείται αδύναμο, επομένως ακατάλληλο για συναναστροφή. Ολα γίνονται για την εφήμερη εικόνα. Για παράδειγμα, στην Αγία Παρασκευή ένας 15χρονος έδωσε ραντεβού για «μονομαχία» με έναν 14χρονο εξαιτίας διαξιφισμών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο πρώτος οπλίστηκε με ένα ψαλίδι για να καρφώσει τον αντίπαλο! Πριν από δύο χρόνια, μια μαθήτρια Γυμνασίου στα νότια προάστια της Αθήνας δέχτηκε επίθεση με χαστούκια από συμμαθήτριά της, ενώ οι υπόλοιποι μαθητές συγκεντρώθηκαν γύρω τους και φώναζαν: «Ξύλο, ξύλο»! Οι ειδικοί λένε ότι τα παιδιά-θύματα ζουν μια κόλαση. Αποδίδουν την ευθύνη στους γονείς και τους καθηγητές. Οι πρώτοι δεν ασχολούνται, λένε, και οι δεύτεροι φοβούνται τους μαθητές τους και κρύβονται. Ετσι, όμως, διδάσκουν φόβο και υποκρισία. Και το αποτύπωμα της βίας γίνεται ανεξίτηλο.