Στη φωτογραφία που δημοσιεύει η «R», ο Κώστας Πάσσαρης, μέσα στις ρουμανικές φυλακές, εξομολογείται, προσεύχεται και στέκεται δίπλα στον ιερέα με σεβασμό. Εικόνες τουλάχιστον παράξενες για το δικό μου το μυαλό που στέκεται σε εκείνες τις ημέρες, δεκαεννέα χρόνια πίσω, τότε που σαν ανήμερο θηρίο προσπαθούσε να ελευθερωθεί από τα δεσμά και τις λαβές των πάνοπλων αστυνομικών έξω από το γραφείο του εισαγγελέα. Τον Φεβρουάριο του 2001 στο νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς», νεαρός αστυνομικός συντάκτης τότε, τρόμαξα από τα ίχνη που άφησε πίσω του δολοφονώντας δύο αστυνομικούς και τραυματίζοντας έναν σωφρονιστικό υπάλληλο, ο οποίος κατάφερε να επιζήσει. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, στον Νέο Κόσμο, ξέφυγε από την ενέδρα δεκάδων αστυνομικών, τραυματισμένος, με ταξί. «Ηταν λύκος», μου είχε πει τότε ένας αστυνομικός. Αραγε, παραμένει «λύκος» ή άλλαξε;