Το απάνθρωπο θέαμα της ακρωτηριασμένης ζωφόρου του Παρθενώνα, με 56 από τις 97 σωζόμενες λίθους στο Λονδίνο, προκαλεί παγκόσμια συγκίνηση. Η Πομπή των Παναθηναίων, η Γιγαντομαχία, η Αμαζονομαχία, ο Τρωικός Πόλεμος και η μάχη μεταξύ Κενταύρων και Λαπίθων αλλοιώθηκαν. Ο λόρδος κλέφτης έσκισε ολόκληρα κεφάλαια από τα βιβλία της αιώνιας ιστορίας τους και τα μετέφερε στη βρετανική πρωτεύουσα. Η πάλαι ποτέ αυτοκρατορία, καθαγιασμένη δήθεν στα νάματα των επιταγών του πολιτισμού, έκανε νόμο για να μείνουν τα κλοπιμαία για πάντα στην κατοχή του κλεπταποδόχου. Σε πείσμα των πειρατών της Ιστορίας, ο Παρθενώνας στέκεται ως κορυφαίο μνημείο εδώ και 2.500 χρόνια και αποτελεί το ύψιστο σύμβολο της Δημοκρατίας. Δεν σκουριάζει, δεν συρρικνώνεται και δεν μετακινείται για να περπατήσει μόνος του μέχρι το Ηνωμένο Βασίλειο για να... παραδοθεί!

Τα εκθέματα των Βρετανών βρίσκονται εκεί ως λάφυρα και όχι ως μνημεία. Τα Γλυπτά αποκτούν την πραγματική τους εννοιολογική υπόσταση μόνο πλησίον ή πάνω στον ναό. Στο φυσικό ιστορικό τους περιβάλλον. Η Ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Ούτε παραγράφεται. Περιμένει την εξέλιξη, το επόμενο κεφάλαιο για να κρίνει με ποιο τρόπο θα σταθεί απέναντι στους σημερινούς κατόχους. Η Υβρις έχει πάντα ως ακόλουθο την πιο σκληρή αδελφή της. Η Νέμεσις δεν έχει κατανόηση. Υποθέτω ότι ο μέσος Βρετανός αγνοεί αυτές τις δύο κυρίες, γιατί είναι ξένες προς τον πολιτισμό του. Προς το παρόν πάντως κυκλοφορούν ανέκδοτα για τη βρετανική νοοτροπία. Οπως αυτό που λέει ότι για τους Αγγλους είναι κανόνας καλής συμπεριφοράς να μη ρωτάς ποτέ μια κυρία για την ηλικία της, έναν κύριο για τον μισθό του και το Βρετανικό Μουσείο για το πώς απέκτησε τα εκθέματά του.