Ηταν 30 Ιανουαρίου του 2015, όταν ο τότε επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας Τζον Κέρι συνόδευε τον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα στη Σαουδική Αραβία. Ο έμπειρος πολιτικός προετοίμαζε σχολαστικά την επικείμενη συνάντηση με τον βασιλιά Σαλμάν και βρισκόταν σε συνεχή επαφή με τον Ομπάμα. Κάποια στιγμή, ένας από τους διπλωμάτες τον ενημέρωσε διακριτικά για μια προσωπική του υπόθεση. «Κύριε υπουργέ», του είπε, «δεν φτυαρίσατε το χιόνι έξω από το σπίτι σας και ο δήμος της Βοστώνης σάς έχει επιβάλει πρόστιμο ύψους 50 δολαρίων» Χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας για να κάνετε τη μεταφορά στην ελληνική πραγματικότητα. Να πάρει τηλέφωνο στον δήμο και να τους πει: «Βρε εσείς, ξέρετε ποιος είμαι εγώ;», ή να βρει μια Νάνσυ να του κάνει τη δουλειά «με αγάπη» και μόλις 20 ευρώ, ή να πληρώσει διακριτικά χωρίς να το μάθει κανένας. Η μεταρρυθμιστική επιτάχυνση,για την οποία έγραψε ο πρωθυπουργός στο Facebook, δεν έχει ως βασικό προαπαιτούμενο την κρατική ανασυγκρότηση, ούτε τη συμφιλίωση του Δημοσίου με τις νέες τεχνολογίες. Οι πλέον επείγουσες αλλαγές πρέπει να γίνουν στη νοοτροπία και στις συνήθειες ανθρώπων που αποδιοργανώνουν τον κρατικό μηχανισμό. Οι «πρόθυμοι» να συνεργαστούν «με αγάπη» υπό την ηγέτιδα Νάνσυ ήταν καμιά 35αριά και λειτουργούσαν ως καλοκουρδισμένη ορχήστρα (άλλος στα τραπεζοκαθίσματα, άλλος στο υγειονομικό, άλλος στην πολεοδομία, άλλος στο υπουργείο Πολιτισμού κ.λπ.). Μπορεί να υπηρετούν σε υπηρεσίες ανερμάτιστες, αυτοματοποιημένης αποφυγής του καθήκοντος, αλλά, βυθισμένοι στο μπαξίσι, ονειρεύονταν καλύτερες ημέρες με περισσότερα «μαύρα». Για να δούμε μεταρρυθμιστική επιτάχυνση είτε θα ξεριζώσουμε αυτές τις νοοτροπίες είτε θα συμφωνήσουμε ότι θα προσλάβουμε τη Νάνσυ και θα της αναθέσουμε τον συντονισμό της διακλαδικότητας υπηρεσιών του Δημοσίου που δεν «μιλιούνται μεταξύ τους». Να συμφωνήσουμε πού θα πάμε. Μπροστά ή πίσω.