Είναι το #MeToo πρόβλημα προσώπων ή μήπως τελικά οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι κάτι δεν πάει καλά με τις προηγούμενες γενιές; Ο προπονητής παραβίασε τον κύκλο της εμπιστοσύνης ενός παιδιού και σήμερα το παιδί μεγάλωσε και τον καταγγέλλει για απαράδεκτες πράξεις. Και επειδή αυτό το παιδί έγινε πρωταθλήτρια, ο θόρυβος πολλαπλασιάζεται. Μια αθλήτρια καταγγέλλει ότι πήγε σε εκατοντάδες προπονήσεις και ο κακοποιητής ασχημονούσε συνεχώς. Κανείς δεν άκουσε; Κανείς δεν είδε; Ή μήπως κάποιος που είδε και άκουσε μπορεί να σκέφτηκε: «Ποιος ξέρει και αυτή τι θα έκανε; Πάντως ο προπονητής είναι καλός στη δουλειά του»... Αν κανείς δεν άκουσε, τότε ο προπονητής είναι άσος στην απόκρυψη. Αν όμως υπήρξαν μάρτυρες που δεν μίλησαν, τότε μιλάμε για άλλη μία περίπτωση κρίσης αξιών, με περίβλημα απροσδιόριστης σιωπής, φοβικής αντίληψης, σκοταδισμού, ραγιαδισμού και ανοησίας μαζί. Τι σημαίνει «είναι καλός στη δουλειά του» αν δεν μπορεί να συγκρατήσει τα ζωώδη ένστικτά του όταν βλέπει μια γυναίκα ή ένα παιδί με κοντή φούστα ή σορτσάκι; Και τι είναι όλοι αυτοί που γνώριζαν για υποθέσεις #MeToo αλλά επέλεξαν την ομερτά για λογαριασμό του θύτη; Οπως λένε και οι πιτσιρικάδες, όλοι αυτοί βρίσκονται στην περιοχή του «red flag».