ΤΟ ΤΑΡΑΓΜΕΝΟ διάστημα του «αντάρτικου» των «γαλάζιων» βουλευτών και των δύο πρώην πρωθυπουργών, του Αντώνη Σαμαρά και του Κώστα Καραμανλή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέμενε να εκπέμπει το μήνυμα, ότι η Ν.Δ. εκπροσωπεί πολιτικά το κέντρο και ότι ο μεσαίος χώρος έφερε την πολιτική της ηγεμονία. Αρα δεν πρόκειται να αλλάξει. Αυτό προκύπτει κυρίως από τις αλλεπάλληλες συνεντεύξεις του την περίοδο της διαγραφής του Σαμαρά, αλλά και από συμβολισμούς με αντίστοιχο περιεχόμενο, όπως ήταν η εξαιρετική ομιλία του στην κηδεία του Κώστα Σημίτη.

ΤΟ ΙΔΙΟ διάστημα ωστόσο, ο πρωθυπουργός προχώρησε σε μια σειρά από επιλογές προσώπων για τις κορυφαίες θεσμικές και πολιτικές θέσεις της χώρας μας, που σηματοδοτούν με σαφήνεια πως το καράβι ρίχνει άγκυρα στα δεξιά: Ως επίτροπο της χώρας στην Ε.Ε. όρισε τον Απόστολο Τζιτζικώστα, με καταβολές από κορυφαίο «γαλάζιο τζάκι» και ίσως τον αυθεντικότερο εκπρόσωπο της βάσης της Ν.Δ. στις εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού το 2016. Για πρόεδρο της Βουλής πρότεινε τον Νικήτα Κακλαμάνη, τον αντιπροσωπευτικότερο και σημαντικότερο εκπρόσωπο της «λαϊκής δεξιάς» στο κοινοβούλιο και τέλος για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κώστα Τασούλα, τον πολιτικό κληρονόμο της αβερωφικής παράδοσης και έναν από τους τελευταίους εκπροσώπους μιας αστικής Ν.Δ. που σιγά σιγά σβήνει.

ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ δεν είναι «κεντρώοι» πολιτικοί και ούτε θα ήθελαν να χαρακτηρίζονται ποτέ ως τέτοιοι. Ο ίδιος ο Κώστας Τασούλας, ένας άνθρωπος πράος, ευγενής και βαθιά μορφωμένος, αυτοχαρακτηρίστηκε ως συντηρητικός στην εμπνευσμένη ομιλία που έκανε στη Βουλή για να στηρίξει την κυβερνητική πρόταση για τη θεσμοθέτηση του γάμου των ομοφυλοφίλων. Εκεί έδειξε στην πράξη πως είναι «ιδεολόγος» του χώρου και ουδέποτε έχει ισχυριστεί πως εκπροσωπεί τους «μεσαιοχωρίτες».

ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΕΣ ότι ο πρωθυπουργός έχει υιοθετήσει μια διπλή τακτική, σαν πολιτικό εκκρεμές: Μιλά κεντρώα και επιλέγει πρόσωπα από τα δεξιά προφανώς για να επαναπατρίσει όσους ψήφισαν Ελληνική Λύση, Νίκη και το κόμμα της Αφροδίτης Λατινοπούλου. Κάπου είναι κατανοητό, γιατί δεν είναι άρχων ούτε λειτουργεί εν κενώ. Είναι εκλεγμένος και υποχρεωμένος να λαμβάνει υπ’ όψιν του τόσο τη βούληση της εκλογικής βάσης του και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του, όσο και τη γενικότερη πολιτική συγκυρία που δείχνει μια στροφή προς τα δεξιά σε παγκόσμιο επίπεδο. Ομως οι πράξεις του βγάζουν πια και μια αγωνία. Ο Μητσοτάκης του 41%, των ανατροπών και των υπερβάσεων, θα έκανε σίγουρα άλλες επιλογές. Λιγότερο προβλέψιμες και συμβιβαστικές.

ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει πού τελικά θα σταθεροποιηθεί η κυβερνητική πυξίδα στον δρόμο προς τις κάλπες του 2027. Στον επόμενο ανασχηματισμό θα δούμε αν θα αποφασίσει ο πρωθυπουργός να ενισχύσει τη δεξιά πτέρυγά του ή όχι. Στο εσωτερικό της Ν.Δ. είναι σταθερά διάχυτη η γκρίνια πως η κυβέρνηση έχει γεμίσει με «πασόκους» και «τεχνοκράτες» και πως έτσι παραγκωνίζεται το ταλέντο που ξεχειλίζει στην Κ.Ο. της Ν.Δ. Η γκρίνια αυτή αποτελεί σταθερή παράδοση στη Ν.Δ., τα ίδια έλεγαν και για τη διεύρυνση που έκανε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1978 (και έφερε μεταξύ άλλων τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στο κόμμα). Παρεμπιπτόντως, ιστορικά η μόνη αμιγώς «γαλάζια» κυβέρνηση ήταν εκείνη του Κώστα Καραμανλή το 2005-09. Ηταν η λιγότερο αποτελεσματική και ο τότε πρωθυπουργός διαμαρτυρόταν ότι δεν «έχει πάγκο».

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ πλέον άρχισε να ακροβατεί. Βέβαια, κρατά γερά το τιμόνι ακόμη και στις απότομες στροφές που κάνει, αφού δεν υπάρχει κανείς για να τον απειλήσει στον αγώνα εκλογικής ταχύτητας. Ο ενθουσιασμός από την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη δεν είχε κάποια θεαματική δημοσκοπική συνέχεια, οι κεντρώοι ψηφοφόροι δεν θεωρούν προς το παρόν ότι έχουν να ακουμπήσουν κάπου εναλλακτικά και , μεταξύ μας, δύσκολα θα το θεωρήσουν και στο μέλλον αν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο Παύλος Γερουλάνος, ο Μιχάλης Κατρίνης και μια σειρά από κορυφαία στελέχη προβάλλουν ως εναλλακτική, όχι την αυτόνομη κομματική πορεία, αλλά τη συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά.

ΕΠΙΠΛΕΟΝ, εκεί που το ΠΑΣΟΚ πάει να αρθρώσει έναν λόγο πολιτικό και να ανοίξει θέματα στην ατζέντα, ξαφνικά μεταστρέφεται και γυρίζει στα αμφιθέατρα της δεκαετίας του ‘80. Ο Παναγιώτης Δουδωνής απαξίωσε ως «κλακαδόρους» τους βουλευτές της Ν.Δ. που χειροκρότησαν τον Κώστα Τασούλα, ο εκπρόσωπος Τύπου Κώστας Τσουκαλάς δήλωσε πως ο πρωθυπουργός επέλεξε να συμπορευτεί με την ακροδεξιά όταν ο πρόεδρος των «Σπαρτιατών» άφησε στη Βουλή να εννοηθεί ότι θα ψηφίσει για Πρόεδρο τον Γιαννιώτη πολιτικό. Με αυτή τη συνθηματολογία των «κλακαδόρων» και των «ακροδεξιών», δεν είναι τυχαίο ότι η Χαριλάου Τρικούπη χάνει κατά κράτος τη μάχη του κέντρου. Και επειδή τη χάνει, διευκολύνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να στραφεί ελεύθερα προς όποια κατεύθυνση κρίνει κάθε φορά σκόπιμη.