Στις δύο και πλέον δεκαετίες που μεσολάβησαν από την ενδιάμεση συμφωνία έως τη συνθήκη των Πρεσπών, ο κρατικός μηχανισμός βρισκόταν σε συνεχή εγρήγορση. Απέτρεπε τους Σκοπιανούς από την παράνομη χρήση του ονόματος «Μακεδονία» και από την παραχάραξη των συμβόλων που επιχειρούσαν σε εμπορικές συναλλαγές, αθλητικές εκδηλώσεις, διεθνείς συναντήσεις και άλλα παρεμφερή. Για τις διπλωματικές και προξενικές Αρχές αυτό ήταν μια ρουτίνα, η οποία είχε φτάσει να αποτελεί έως και το ένα τρίτο του όγκου της καθημερινής δουλειάς. Εμπειρία υπάρχει, λοιπόν, και μάλιστα συσσωρευμένη. Οποιος το γνωρίζει αυτό δυσκολεύεται ακόμα περισσότερο να κατανοήσει πώς φτάσαμε στο φιάσκο με την τουρκική τουριστική καμπάνια Turkaegean.

Από τον Ιούλιο του 2021, οι Τούρκοι είχαν υποβάλει στην Επιτροπή Δικαιωμάτων Πνευματικής Ιδιοκτησίας της Ε.Ε. ( EUIPO), που εδρεύει στο Αλικάντε της Ισπανίας, το σήμα Τurkaegean για κάθε χρήση και κάθε άλλο παρά κρυφές είχαν κρατήσει τις προθέσεις τους. Την καμπάνια την είχαν παρουσιάσει από τότε με τυμπανοκρουσίες στα τουρκικά media. Eκείνη την περίοδο η ένταση στις διμερείς μας σχέσεις είχε σε κάποιο βαθμό αποκλιμακωθεί, ωστόσο τίποτε δεν δικαιολογούσε εφησυχασμό. Η απόπειρα υβριδικής εισβολής στον Εβρο και οι βόλτες του «Oruc Reis» στο Αιγαίο δεν μπορούσαν να διαγραφούν με λίγους μήνες τουρκικής οπισθοχώρησης.

Με την καμπάνια Turkaegean και το φαινομενικά αθώο σλόγκαν για τις «ακτές της ευτυχίας», οι Τούρκοι μόνο τον ήλιο και τη θάλασσα δεν είχαν στο μυαλό τους. Ηθελαν να περάσουν το μήνυμα στη διεθνή κοινή γνώμη ότι υπάρχουν οι τουρκικές ακτές και το τουρκικό Αιγαίο, σε αντιδιαστολή με τις ελληνικές ακτές και το ελληνικό Αιγαίο. Στο ενδιάμεσο βρίσκονται τα νησιά που η προπαγάνδα τους τα θέλει «γκρίζες ζώνες». Στην πραγματικότητα, η καμπάνια Turkaegean υπηρετεί τη μόνιμη επιδίωξη των Τούρκων να κόψουμε στη μέση το Αιγαίο. Από το 1974 προσπαθούν να οριοθετήσουν τις αρμοδιότητες για έρευνα και διάσωση, αλλά και τον εναέριο χώρο στο Αιγαίο στον 25ο μεσημβρινό. Δηλαδή, στη μέση, ανάμεσα στις ηπειρωτικές ακτές.

Η Ελλάδα μπορούσε πανεύκολα να εξουδετερώσει τους Τούρκους, αν είχε υποβάλει εγκαίρως ένσταση στην Επιτροπή. Είχε προθεσμία έξι μήνες, δηλαδή έως τον Δεκέμβριο του 2021 για να το πράξει. Δεν το έκανε. Δεν το πήρε κανείς χαμπάρι; Δύσκολο, αφού και εκπρόσωπο έχουμε στην EUIPO και γνωστές είχαν γίνει στη χώρα μας οι τουρκικές προθέσεις. Το spot με τα τιρκουάζ νερά και τους ευτυχείς τουρίστες «έτρεχε» σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Τώρα , κατόπιν εορτής, θα μπούμε σε έναν δαιδαλώδη δικαστικό αγώνα ακύρωσης της συγκεκριμένης κατοχύρωσης. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια και πολλά χρήματα για να στερήσουμε απο την Τουρκία το δικαίωμα χρήσης του Turkaegean έως το 2031.

Είναι απίστευτο πώς την «πατήσαμε» έτσι. Από τη μια ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών καταβάλλουν τη μέγιστη προσπάθεια να εκθέσουν την Αγκυρα διπλωματικά κι από την άλλη δώσαμε πάτημα στον αναθεωρητισμό τους. Το έξυπνο πουλί πιάστηκε από τη μύτη.

Για να ξαναγυρίσουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε, στην περίπτωση των Σκοπίων, για 25 χρόνια δεν χρειαζόταν να δώσει εντολή κανένας υπουργός για να κάνουν τα στελέχη της γραφειοκρατίας τη δουλειά τους και να εμποδίσουν τους γείτονες να καπηλευτούν το όνομα «Μακεδονία». Απλά το έκαναν. Τώρα, κάτι πήγε πολύ λάθος. Οποιος φταίει πρέπει να αναλάβει γενναία την ευθύνη. Μια ΕΔΕ δεν φτάνει. Είναι σκέτη κοροϊδία.