Quantcast

Ωχ αδελφέ...

Ας υποθέσουμε για μια στιγμή ότι η Κυριακή αντί να πάει στο αστυνομικό τμήμα έλεγε τα πάντα για την κακοποιητική συμπεριφορά του συντρόφου της στον πατέρα της και ότι εκείνος έστελνε τον «νταή» στην καλύτερη περίπτωση για τρεις μήνες στο νοσοκομείο. Η Κυριακή σήμερα, πιθανότατα, θα ζούσε. Το περιστατικό θα απασχολούσε μερικές ώρες τη δημοσιότητα και η ζωή θα επέστρεφε στους κανονικούς της ρυθμούς. Ολα καλά;

Καθόλου καλά. Γιατί αυτό το σενάριο περιγράφει την επιστροφή στη φυσική κατάσταση, στο «homo homini lupus» του Hobbes. Περιγράφει την κατάργηση του κράτους, του οποίου η κύρια και σημαντικότερη αποστολή είναι να παρέχει ασφάλεια στους πολίτες, να προστατεύει τη ζωή τους, την ακεραιότητά τους, τις περιουσίες τους. Η Κυριακή λειτούργησε πιστεύοντας ότι υπάρχει και λειτουργεί το κράτος, ότι ισχύει το Κοινωνικό Συμβόλαιο. Αποκάλυψε σε όλους μας ότι δεν υπάρχει. Δυστυχώς, το πλήρωσε με τη ζωή της.

Επειδή η ασφάλεια των πολιτών είναι η σημαντικότερη αποστολή του κράτους, αυτό που έγινε στους Αγίους Αναργύρους έχει τεράστια σημασία. Πολύ μεγαλύτερη από το αν η «γυναικοκτονία» θα εγγραφεί ως ξεχωριστό αδίκημα στον ποινικό μας κώδικα, που θα έπρεπε να εγγραφεί αν αυτό αποθαρρύνει κάποιους θρασύδειλους που σηκώνουν χέρι. Στην καταγγελία μιας νέας γυναίκας για την απειλητική και κακοποιητική συμπεριφορά του συντρόφου της, σύσσωμο το Α.Τ. των Αγίων Αναργύρων απάντησε «ωχ αδελφέ». Στην επισήμανσή της ότι ο κακοποιητής πιθανότατα θα την περιμένει έξω από το σπίτι της και ότι ήθελε αστυνομική συνοδεία για να επιστρέψει, σύσσωμο το Α.Τ. των Αγίων Αναργύρων απάντησε «ωχ αδελφέ». Με τη συμπεριφορά τους αυτή οι εν λόγω αστυνομικοί αυτοκαταργήθηκαν. Η απόταξή τους από το Σώμα -και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες- αποτελεί μονόδρομο, ωστόσο το θέμα δεν εξαντλείται ούτε εκεί.

Η συμπεριφορά των αστυνομικών υπαλλήλων στο Α.Τ. των Αγίων Αναργύρων αποκαλύπτει ότι κάτι είναι πολύ σάπιο στο κράτος μας. Κάποιοι δημόσιοι λειτουργοί δεν έχουν καμία αγωνία και κανένα ενδιαφέρον να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Το τελευταίο συμβάν στο οποίο διαπιστώσαμε το ίδιο ήταν δυστυχώς η τραγωδία στα Τέμπη. Ενα τρένο έπρεπε να βάλει σωστά στη γραμμή εκείνο το βράδυ ο μοιραίος σταθμάρχης. Το έβαλε λάθος και δεν προβληματίστηκε καθόλου γι’ αυτό έως την τραγική σύγκρουση: «Ωχ αδελφέ!».

Σε μικρότερο βαθμό -και χωρίς απαραίτητα να θρηνούμε θύματα- αυτές είναι συμπεριφορές που τις βλέπουμε παντού γύρω μας και που δεν καταγράφονται, ακριβώς επειδή είναι ευρύτατα διαδεδομένες. Από τον οδηγό του αστικού λεωφορείου που περνάει με κόκκινο τη διάβαση για να τελειώσει γρηγορότερα το δρομολόγιό του (έξι εξ αυτών έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα το τελευταίο διάστημα) έως τον δήμαρχο που δεν κλείνει τις λακκούβες και δεν καθαρίζει τα ξερά χόρτα στην επικράτειά του. Από τον διοικητή της Πτέρυγας Μάχης που δεν δίνει εντολή να καθαριστεί ο χώρος γύρω από τις αποθήκες πυρομαχικών ή τους υφιστάμενούς του που δεν εφαρμόζουν τη διαταγή έως (κάποιους) καθηγητές στα σχολεία που κλείνουν τα μάτια στη βία των ανηλίκων. Παντού βλέπουμε μια σειρά από δημόσιους λειτουργούς και υπαλλήλους να αντιμετωπίζουν τα καθήκοντά τους με τη νοοτροπία του «ωχ αδελφέ». Ολες αυτές είναι συμπεριφορές που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των πολιτών και υπονομεύουν την ύπαρξη του ίδιου του κράτους.

Δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος να αλλάξει αυτή η ευρύτατα διαδεδομένη νοοτροπία. Αν δεν γίνει αυτό, όμως, όλες οι προσπάθειες να βελτιωθεί κάτι θα πέσουν στο κενό. Καμία σημασία δεν έχει αν ένα αστυνομικό τμήμα είναι υποστελεχωμένο ή υπερστελεχωμένο, αν έχει πέντε ή εικοσιπέντε περιπολικά, αν οι υπηρετούντες σε αυτό αρνούνται να κάνουν τη δουλειά τους. Γιατί αυτό έγινε στην πραγματικότητα στο Α.Τ. των Αγίων Αναργύρων.

Και, φυσικά, δεν αποτελεί λύση να «απελευθερώσουμε» τους αστυνομικούς από τους περιορισμούς στη δράση τους και να λειτουργούν ως «ράμπο», όπως ζητούν εν χορώ κάποιοι θερμόαιμοι βουλευτές και υπουργοί της Ν.Δ. Η άτυχη Κυριακή δεν ζήτησε να πυροβολήσουν, αλλά να τη συνοδεύσουν με ασφάλεια στο σπίτι της το βράδυ της Δευτέρας. Και δεν βρέθηκε ούτε ένας.

Το ότι θα πρέπει να αλλάξει αυτή η νοοτροπία, δεν αποτελεί το αντικείμενο της δημόσιας συζήτησης. Γύρω από το περιστατικό αυτό βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη η γνωστή «κοκορομαχία» ανάμεσα στα κόμματα, λες και η βαριεστημάρα ή ο ωχαδερφισμός έχουν πολιτικό πρόσημο. Θα υπάρξουν οι αναμενόμενες εξαγγελίες από την κυβέρνηση ότι «αλλάζουν όλα στην Αστυνομία» και οι επίσης αναμενόμενες καταγγελίες από την αντιπολίτευση ότι η κυβέρνηση «έχει διαλύσει το κράτος». Σε λίγες εβδομάδες το περιστατικό θα ξεχαστεί. Η εμπιστοσύνη των πολιτών στην Αστυνομία και στις άλλες υπηρεσίες του κράτους θα έχει κλονιστεί ακόμα περισσότερο, αλλά δεν μπορούν να αντιδράσουν. Εως την επόμενη φορά, που κάποιος στις δημόσιες υπηρεσίες θα πει πάλι ένα βράδυ «ωχ αδελφέ»...