Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗέχει εγκλωβιστεί στις αντιφάσεις της. Και η αντιπολίτευση όμως έχει ζόρια. Γιατί είναι τόσο άκομψη η πλειοδοσία ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για την πρωτοβουλία των κινήσεων, που καταντά πολιτικά αντιαισθητική και πρακτικά εκνευριστική. Αν δεν μπορούν να τα βρουν στοιχειωδώς ούτε για την τραγωδία των Τεμπών και ο ένας απλώς τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια του άλλου, τότε είναι άξιοι της μοίρας τους. Δεν τους φταίει κανείς και κυρίως οι πολίτες, που αναγκάζονται να υποκαθιστούν τη δομημένη αντιπολίτευση που έχει ανάγκη η χώρα. Εκείνοι τουλάχιστον κάνουν τη δουλειά στον δρόμο, αθόρυβα, σχεδόν «βουβά», αλλά πολύ αποτελεσματικά. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ προκαλούν πολύ θόρυβο και πολλή φασαρία για ένα απροσδιόριστο, προς το παρόν, αποτέλεσμα.
ΟΣΟ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΗΚΕη κυβέρνηση από τα συλλαλητήρια και αντέδρασε οβιδιακά, άλλο τόσο ξαφνιάστηκε και η κεντροαριστερή αντιπολίτευση που είχε αφήσει το θέμα των Τεμπών στην τύχη του ή μάλλον στην ατυχία του. Αρκεί να αναζητήσει κανείς τις δηλώσεις και τις ανακοινώσεις των κομμάτων του χώρου πριν από 20 ημέρες, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον πρόεδρο της Βουλής Κώστα Τασούλα. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το ΠΑΣΟΚ στηλίτευσαν τον πρωθυπουργό ότι εργαλειοποιεί τον θεσμό με μια «υπερδεξιά υποψηφιότητα» για να κατευνάσει τα εσωκομματικά του μέτωπα. Για τον ρόλο που σήμερα λένε ότι έπαιξε ο Κώστας Τασούλας στην υπόθεση των Τεμπών, δεν έχυσαν τότε ούτε ένα δάκρυ. Τώρα η Χαριλάου Τρικούπη θυμήθηκε ότι ο τέως πρόεδρος της Βουλής έκρυψε πέρυσι τον Αύγουστο (!) δικογραφίες και ο ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν παρενέβη στην εξεταστική της ντροπής που τελείωσε τον Μάρτιο του 2024 (!). Αντιπολίτευση με χρονοκαθυστέρηση.
Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑτων γεγονότων τις τελευταίες ημέρες εξηγεί τις κινήσεις και απογυμνώνει τις προθέσεις. Η απολύτως κρίσιμη παράμετρος ήταν η σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς στην πρώτη ψηφοφορία για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στις 25 Ιανουαρίου. Ο Σωκράτης Φάμελλος θεώρησε τις 40 ψήφους της Λούκας Κατσέλη (έναντι των 34 του Τάσου Γιαννίτση) ως εφαλτήριο για να ανακτήσει τον ρόλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στη Χαριλάου Τρικούπη δεν ανησύχησαν ιδιαίτερα, πίστεψαν πως αυτή η συνεργασία ήταν συγκυριακή και πρόσκαιρη.
ΟΙ ΟΓΚΩΔΕΙΣσυγκεντρώσεις για τα Τέμπη όμως ανέτρεψαν τα δεδομένα. Αίφνης προέκυψαν νέα πιθανά πεδία συνεργασίας ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά. Ο Σωκράτης Φάμελλος πήρε μάλιστα πρωτοβουλία για πρόταση δυσπιστίας, δίκην αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Νίκος Ανδρουλάκης θορυβήθηκε και ύψωσε τοίχο. Οχι μόνον επειδή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν θα συμμετείχε σε καμία πρωτοβουλία σαν ουρά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επειδή βρήκε και ένα ατράνταχτο επιχείρημα: Να βγουν τα πορίσματα του ΕΜΠ και του Οργανισμού Διερεύνησης Τροχαίων Ατυχημάτων, ώστε η πρόταση δυσπιστίας να έχει ακόμα πιο στέρεη βάση και να κάνει μεγαλύτερη ζημιά.
Ο ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣείχε τη λογική με το μέρος του, ωστόσο από την επόμενη κιόλας ημέρα βρέθηκε στο στόχαστρο της κριτικής της Κουμουνδούρου ότι με τη στάση του διευκολύνει την κυβέρνηση. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έψαχνε αγωνιωδώς ρελάνς για να κερδίσει τις εντυπώσεις και να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Τη βρήκε στο αίτημα για τη σύσταση προανακριτικής για τον Χρήστο Τριαντοπουλο. Και για να καλύψει την αντιπολιτευτική ανεπάρκεια της Χαριλάου Τρικούπη, που δεν ήξερε καν ότι είχε φτάσει δικογραφία στη Βουλή, όλοι μαζί εφηύραν το επιχείρημα ότι την έκρυψε ο Τασούλας.
ΤΟ ΠΙΝΓΚ ΠΟΝΓΚαυτό θα ήταν πολύ διασκεδαστικό, αν δεν αφορούσε μια τόσο βαριά υπόθεση που αιμορραγεί σαν φρέσκια πληγή στην κοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδόμησε στα εξ ων συνετέθη το αφήγημα του ΠΑΣΟΚ περί «θαψίματος της δικογραφίας», με την Ολγα Γεροβασίλη να αφηγείται με μεγάλη φυσικότητα πως την είχαν διαβάσει, την είχαν «ζυγίσει» και την είχαν απορρίψει ήδη από τον Σεπτέμβριο. Τελικά η προανακριτική θα γίνει αλλά τα κομματικά τερτίπια της Κεντροαριστεράς την έχουν ήδη σκιάσει.
ΠΛΕΟΝ ΒΑΣΙΜΑπεριμένουμε το επόμενο επεισόδιο στον πόλεμο ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ που χάθηκαν μαζί στον δρόμο για τα Τέμπη. Αν η κυβέρνηση θεωρεί ότι κερδίζει κάτι από αυτό, κάνει λάθος. Από αυτήν την τραγωδία μόνο χάνει και θα εξακολουθεί να χάνει, όσο παίζει άμυνα και δεν εμφανίζεται ως επισπεύδουσα για να φανεί η αλήθεια. Βεβαίως, το κατόρθωμα για την κεντροαριστερή αντιπολίτευση είναι ότι με τις επιλογές της χάνει και εκείνη προς όφελος της Ζωής Κωνσταντοπούλου, του Κυριάκου Βελόπουλου και της Αφροδίτης Λατινοπούλου. Γιατί και οι τρεις τους, με διαφορετικές αφετηρίες, λένε ό,τι θέλουν, κάνουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι χωρίς τον στενό κορσέ του καθωσπρεπισμού. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως, πνίγονται στη σοβαροφάνεια ενώ το ζητούμενο είναι απλώς και μόνο η σοβαρότητα.