Οι «υποψιασμένοι» στις χώρες του ευρωπαϊκού Nότου θa αναδείξουν στη θέση εκπροσώπων τους στην Ευρωβουλή πρόσωπα με θέληση να αντιπαρατεθούν με τον ευρωπαϊκό Bορρά και ειδικά με τη Γερμανία της Μέρκελ. Για να πάψει επιτέλους η ανισότητα κι η εξ αυτής διαίρεση και το χάσμα που προέκυψε μεταξύ κρατών και λαών στην Ε.Ε. Οταν με «παράνομο» κυριολεκτικά και κατ’ επέκταση με «μη συντεταγμένο» τρόπο διαλύθηκε το 2010-2011 η ευρωπαϊκή αγορά ομολόγων, που, όσο λειτούργησε, εξυπηρέτησε την ανάπτυξη και την ευημερία των κρατών και λαών της Ε.Ε. εξίσου. Ξαφνικά παγιδεύτηκαν κράτη και λαοί από το χρέος που είχαν, αλλά ανανέωναν όμως αυτό μέσω της αγοράς. Υπέγραψαν γι’ αυτό μνημόνια, ήτοι δανείστηκαν κατ’ ουσία από τη Γερμανία για να μην πτωχεύσουν, που αυτή πια από θέση ισχύος επέβαλε σε όλα «όρους», καθώς βρέθηκαν στην ανάγκη της. Με αυτά τα δύο γεγονότα καταλύθηκαν η ελευθερία και η ισότητα εντός Ε.Ε. και κράτη, που μέχρι τότε ήταν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο και μεταξύ των ισότιμα, έπαψαν να είναι. Δεν νομίζω ότι είμαστε ανίκανοι να αντιληφθούμε ότι η διάλυση αυτής της αγοράς ήταν η πραγματική αιτία που μετέβαλε την ισόρροπη ανάπτυξη των κρατών και την ευημερία των λαών, όπως και να εκτιμήσουμε την έκταση του ολοκληρωτικού αυτού φαινομένου. Τους εκπροσώπους μας στο Ευρωκοινοβούλιο πρέπει, λοιπόν, να τους επιλέξουμε εξ «εκείνων» που αναζήτησαν την αλήθεια και όχι το ψέμα ότι η οικονομική κρίση είναι για όλα υπεύθυνη. Γιατί ο τρόπος που παίζουν οι «άλλοι» με τις λέξεις, δίνοντας αυτήν τη στερεότυπη εξήγηση, είναι παραπλανητικός. Γιατί, ενώ αυτή η κρίση ήταν κρίση τραπεζών, όπως εκδηλώθηκε στις ΗΠΑ και παντού διεθνώς, στην Ε.Ε. η Γερμανία προκαλώντας τη διάλυση της ανωτέρω αγοράς, που σημειωτέον στην πράξη ευνόησε τη μεγαλοτράπεζά της και την ίδια ως χώρα, που διαφορετικά θα έπρεπε να τη στηρίξει, μετέτρεψε σκόπιμα μια διεθνή κρίση τραπεζών σε κρίση χρέους άλλων κρατών και λαών. Ετσι «πλήρωσαν» άλλοι αντί άλλων την κρίση! Τώρα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να αντιπαρατεθούμε με τον προβλεπόμενο μέσω Ευρωκοινοβουλίου τρόπο για να υπερασπιστούμε τον τρόπο ζωής που ως «υποχρέωση» της Ε.Ε. υπήρχε προς ευημερία μας και την οποία πραξικοπηματικά απωλέσαμε. Η επιλεκτική εκμετάλλευση πληθυσμών του ευρωπαϊκού Νότου πρέπει, επιτέλους, να σταματήσει. Γιατί αυτό που συνέβη δεν είναι κάτι που μπορούμε να το προσπεράσουμε όσο διαρκούν οι επώδυνες συνέπειες αφαίρεσης της ελευθερίας μας προς ανάπτυξη και ευημερία.