Αναρωτιέται ο πολίτης «γιατί» δεν μπορούν να λύσουν στην Ε.Ε. το πρόβλημα των προσφύγων που διαρκώς εισρέουν στη χώρα μας και εγκλωβίζονται σε αυτήν. Για να προσεγγίσει κάποιος σφαιρικά και σε βάθος το ζήτημα θα πρέπει να ξέρει ότι πρόσφυγες, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρίδες των λόγω πολέμου, στην ιστορία της ανθρωπότητας πάντα υπήρχαν. Γιατί, όπως έγραψε και ο Χέμινγουεϊ, πάντοτε σε κάποια μεριά του πλανήτη υπάρχει κι ένας πόλεμος. Οπότε το ότι υπάρχουν πόλεμοι σήμερα στη Συρία, στο Κονγκό και στο Αφγανιστάν και πρόσφυγες εξαιτίας των δεν καθιστά το πρόβλημα πρωτότυπο. Αυτό που συνέβη, όμως, είναι ότι οι «αρμόδιοι» δεν θέλησαν εξ αρχής να βρουν έναν τρόπο κοινής αντιμετώπισης. Η Μέρκελ κάλεσε τους πρόσφυγες στην Ε.Ε. ανοίγοντας τα σύνορα της χώρας της. Η διεθνής κοινότητα της χρωστά χάρη, γιατί το πρόβλημα δεν ήταν (μόνο) ευρωπαϊκό. Φρόντισε όμως η Μέρκελ, όταν η σχετική κινητικότητα προσφύγων προς την Ε.Ε. είχε ήδη παγιωθεί, να λάβει και μέτρα κατάλληλα για την προστασία της χώρας της. Κατάφερε να περάσει έναν «νόμο», ώστε οι πρόσφυγες να εγκλωβιστούν στην πρώτη χώρα υποδοχής. Αν η Ε.Ε. λειτουργούσε εν αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών της, μπορούσε να προτιμηθεί ένας τρόπος κοινής αντιμετώπισης του προσφυγικού προβλήματος, που να έχει ως αντικειμενική και λογική βάση την ίση κατανομή των προσφύγων στις χώρες-μέλη της Ε.Ε. Προτίμησε, όμως, να αποκτήσει η Ε.Ε. μια νομοθεσία που να προβλέπει άνιση μεταχείριση σε βάρος κρατών σε σχέση με την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος και οι παράλιες ευρωπαϊκές χώρες να αναλάβουν κατ’ ουσίαν αυτές το προσφυγικό πρόβλημα ως χώρες υποδοχής. Εξασφάλισε, δηλαδή, διά του νόμου και εντός του νόμου μια άνιση μεταχείριση κρατών από πλευράς συνεπειών. Πλέον, οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, η Ελλάδα και η Ιταλία, επωμίζονται το πρόβλημα, ενώ η Ε.Ε. προστάτεψε τις λοιπές, ώστε οι πρόσφυγες να μη φτάνουν στις χώρες του Βορρά. Κάποιες χώρες να υποχρεούνται σε λιγότερο ανθρωπισμό απ’ ό,τι άλλες! Οι πρόσφυγες να μένουν εντός Ε.Ε., αλλά εκτός κάποιων χωρών κι εντός άλλων! Οι Ελληνες να υποχρεούμεθα σε περισσότερο ανθρωπισμό, ενώ οι χώρες του Βορρά σε ελάχιστο ανθρωπισμό με τη μορφή οικονομικής βοήθειας. Από τον εγκλωβισμό των προσφύγων στη χώρα μας, που δεν ήταν καν ο αρχικός προορισμός των, αλλά και την αδυναμία τους να αφομοιωθούν, για την οποία βέβαια αυτοί δεν ευθύνονται, οι συνέπειες είναι τρομερές. Αλλοίωση της εθνικής μας ταυτότητας. Αντί να καταγγείλουμε όλα αυτά, αφήνουμε τον κόσμο να αναρωτιέται «μα γιατί δεν λύνουν το πρόβλημα»!