Η επιστημονική επιτροπή της γερμανικής Βουλής έκρινε ότι το μνημόνιο Τουρκίας - Λιβύης, λόγω της απόρριψής του από το Κοινοβούλιο της Λιβύης στις αρχές του τρέχοντος έτους, δεν μπορεί να τεθεί σε ισχύ, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Αυτό σημαίνει σε απλά νεοελληνικά ότι, ενώ δι’ αυτού του μνημονίου κατεβλήθη αρχικά προσπάθεια να χαραχθεί ένας θαλάσσιος χώρος οικονομικής εκμετάλλευσης υποθαλάσσιων κοιτασμάτων στη νοτιοανατολική Μεσόγειο από πλευράς Τουρκίας και Λιβύης, χωρίς να επιδιωχθεί από πλευράς των συμφωνία με χώρες όπως η Ελλάδα, η Κύπρος και άλλες μεσογειακές χώρες, και ότι επίσης δι’ αυτού παρεβλέπετο ότι -βάσει του Διεθνούς Δικαίου- τα νησιά διαθέτουν υφαλοκρηπίδα, οπότε δεν νοείται αυτός ο χώρος να καθορίζεται από την Τουρκία και τη Λιβύη μέχρι τις ακτές της Κρήτης και της Ρόδου, εντέλει καν συμφωνία Τουρκίας - Λιβύης δεν έχει καταρτιστεί, σύμφωνα με όσα το Διεθνές Δίκαιο επιτάσσει. Το ότι υπεγράφη από πλευράς Τουρκίας με τη νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης δεν αρκεί, γιατί η συμφωνία αυτή καταψηφίστηκε στο Κοινοβούλιο. Οπότε, γι’ αυτόν τον λόγο, δεν παράγει έννομα αποτελέσματα. Αν ανάλογη θέση λάβουν επίσημα στην Ε.Ε., γιατί αυτή η επισήμανση της ανωτέρω επιστημονικής επιτροπής είναι ορθότατη, αντιλαμβάνεται, νομίζω, οιοσδήποτε πως η επιχειρηματολογία της Τουρκίας ότι δι’ αυτής της συμφωνίας διεκδικεί δική της θαλάσσια ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης σε βάρος μας είναι παντελώς αστήρικτη. Ουδέν δικαίωμα αυτής καθιδρύθηκε με θεμέλιο του δικαιώματός της μια τέτοια απορριφθείσα κοινοβουλευτικά συμφωνία. Επομένως, η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να αναδείξει αυτήν την πτυχή του ζητήματος και να ζητήσει να διαπιστωθεί σε επίπεδο Ε.Ε. η νομική ανυπαρξία αυτής της συμφωνίας. Τώρα είναι η ώρα να ζητήσουμε να αποσαφηνίσουν οι Ευρωπαίοι αν είναι με το «Διεθνές Δίκαιο» ή αν το θεωρούν εργαλείο μόνο προς εξυπηρέτηση συμφερόντων. Αυτή πρέπει να είναι η «νέα» στρατηγική για να καταγγελθεί η Τουρκία ότι δεν έχει οιοδήποτε έρεισμα να αποτολμήσει γεώτρηση εντός μιας θαλάσσιας ζώνης, που «μόνη» της εντέλει χάραξε και όχι κατόπιν συμφωνίας, βάσει Διεθνούς Δικαίου έγκυρης, με τη Λιβύη! Αν δεν κινηθούμε τώρα «αποφασιστικά» προς προάσπιση των δικαιωμάτων μας, θα βρεθούμε, όπως πρόσφατα, να τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις. Αν η Τουρκία αποπειραθεί γεώτρηση, θα πρέπει άμεσα να ζητήσουμε να υλοποιηθούν τα «μέτρα» που η Ε.Ε. έχει ψηφίσει να ληφθούν εναντίον της. Γιατί το Διεθνές Δίκαιο οφείλουν όλοι να το σέβονται. Αλλιώς δεν θα είχε νόημα οιοσδήποτε διάλογος να γίνεται βάσει αυτού προς επίλυση διακρατικών διαφορών με τρόπο ειρηνικό. Διαφορετικά όλοι θα βρισκόμασταν αντιμέτωποι με όλους και γι’ αυτό ο σεβασμός του είναι μονόδρομος.