Από τη μία, ένας ακροδεξιός λαϊκισμός. Από την άλλη, η χρυσόσκονη ενός ψευτοαριστερού δικαιωματισμού. Αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, της ίδιας απάνθρωπης και αναποτελεσματικής πολιτικής που ακολουθούν Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ στο μεταναστευτικό. Δύο κόμματα που χαιρέτισαν, υπέγραψαν και εφαρμόζουν τη συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία. Τη συμφωνία που έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε δεσμωτήριο ψυχών. Δύο κόμματα που έχουν το θράσος να τσακώνονται αν οι δικές τους Αμυγδαλέζες ήταν «Four Seasons», όπως είπε ο Γεωργιάδης, ή αν οι δικές τους Μόριες ήταν πιο… ανθρώπινες, όπως είπε ο Τζανακόπουλος.

Κι έτσι ερχόμαστε στο σύμβολο του εγκλήματος. Μόρια: Χωρητικότητα 3.000. Εγκλειστοι 13.000! Είναι εκεί που το 2016 είχαμε 2 νεκρούς πρόσφυγες. Από φωτιά και τότε. Είναι εκεί που το 2017 είχαμε 3 νεκρούς. Από κρύο... Είναι εκεί που από το 2018 όλες οι εκθέσεις, όλων των διεθνών οργανισμών, μιλούν για «κάτεργο». Είναι εκεί που το 2019, τώρα, πεντάχρονο παιδί που βρήκε καταφύγιο σε χαρτόκουτο καταπλακώθηκε από φορτηγό και άνθρωποι απανθρακώνονται και καίγονται.

Οποιος παριστάνει ότι δεν «αντιλαμβάνεται» το έγκλημα και την απανθρωπιά στη Μόρια, σε όλα τα δήθεν «κέντρα φιλοξενίας», χθες στην Ειδομένη, κάθε μέρα στο Αιγαίο των νεκρών «Αϊλάν», όποιος κάνει ότι «δεν βλέπει» τους ενόχους, όποιος παίζει με τους ορισμούς «μετανάστης» και «πρόσφυγας» για να βγάλει από τη μέση την έννοια «άνθρωπος», όποιος επιτρέπει στον φασισμό να κερδοσκοπεί πάνω, ακριβώς, στο έγκλημα, δεν είναι απλώς συνένοχος. Είναι βουτηγμένος στο αίμα. Μέχρι τον λαιμό...