Προφανώς βάσει νόμου δρουν ΜΑΤ και Ασφάλεια στις διατεταγμένες υπηρεσίες τους. Και βάσει νόμου θα συνεχίσουν, όπως προειδοποίησε ο κ. Χρυσοχοΐδης. Ωστόσο, γνωρίζουμε πως η επίκληση του νόμιμου, ακόμα κι αν είναι τέτοιο, δεν αποτελεί απόδειξη για το ηθικό. Ούτε για το δημοκρατικό… Μπορεί, λοιπόν, να επικαλούνται νόμους όταν υπουργοί επιδοκιμάζουν τα ΜΑΤ και τις παρακολουθήσεις πολιτών ή ομιλούν «γλυκά» για την «αναγκαστικότητα» της κρατικής βίας, αλλά νόμος και μάλιστα με ισχύ προεδρικού διατάγματος (ΠΔ254/2004, ΦΕΚ 238/Α’) είναι και αυτός που λέει ότι ο αστυνομικός:«…Ενεργεί κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων του, με βάση τις αρχές της νομιμότητας, της αναλογικότητας, της επιείκειας, της χρηστής διοίκησης, της ίσης μεταχείρισης και του σεβασμού της διαφορετικότητας των ατόμων (…). Δεν επιφέρει, δεν προκαλεί και δεν ανέχεται πράξεις βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας (…). Για την τήρηση και εφαρμογή του νόμου χρησιμοποιεί κατ’ αρχήν μη βίαια μέσα. Η προσφυγή στη βία επιτρέπεται μόνον όταν είναι απολύτως αναγκαία και στο μέτρο που προβλέπεται και απαιτείται για την εφαρμογή του νόμου. Τηρεί πάντοτε με απόλυτο σεβασμό τις αρχές της αναγκαιότητας, της προσφορότητας (καταλληλότητας) και της αναλογικότητας. Χρησιμοποιεί τα κατά το δυνατόν ηπιότερα μέσα (…). Κατά τη σύλληψη ενεργεί με σύνεση και σταθερότητα, τηρεί άψογη συμπεριφορά και αποφεύγει κάθε πράξη που μπορεί να βλάψει την τιμή και την υπόληψη του συλληφθέντος και γενικά να προσβάλει την αξιοπρέπειά του…».

Αυτόν τον νόμο τον «ξεχνούν». Οχι μόνο τώρα. Και επί ΣΥΡΙΖΑ. Π.χ., στις 16/4/2018, όταν ΜΑΤ έδερναν διαδηλωτές για τα μάτια του αγάλματος Τρούμαν, ή στις 14/3/2018, όταν έδερναν υπέρ «κορακιών» στους πλειστηριασμούς, ή στις 27/9/2016, όταν χτυπούσαν ξενοδοχοϋπάλληλους, ή στις 19/1/2019 όταν άνοιγαν κεφάλια εκπαιδευτικών, ή στις 8/1/2016, όταν χτυπούσαν συνταξιούχους. Και τότε τον «ξεχνούσαν».

Ισως η εξήγηση βρίσκεται σε τούτο: Οταν «κανονικότητα» είναι ο «μισθός» των 300 και των 500 ευρώ, «εγγυημένο εισόδημα» τα 200 ευρώ, «ανάπτυξη» το ξεπούλημα και «έξοδος από τα μνημόνια» τα ματωμένα πλεονάσματα, τότε όσα -ενίοτε με ύφος σερίφη- προωθεί ο κ. Χρυσοχοΐδης είναι λογικό να βαφτίζονται «νομιμότητα». Αφού μόνο με διάχυση και επιβολή μιας τέτοιας «νομιμότητας» μπορεί να στηρίζεται και να διαφυλάσσεται μια τέτοια «κανονικότητα».