Οσο κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, το πολιτικό σκέλος του σκανδάλου της Novartis -έλεγε η Ν.Δ.- ήταν μια υπόθεση «σκευωρίας» και «συκοφαντίας» και ταυτόχρονα επέμβασης στα ενδότερα της Δικαιοσύνης. Τώρα, που κυβέρνηση είναι η Ν.Δ., το πολιτικό σκέλος του σκανδάλου της Novartis -λέει ο ΣΥΡΙΖΑ- είναι μια «σκευωρία» και μια «συκοφαντία» και ταυτόχρονα μια υπόθεση επέμβασης στα ενδότερα της Δικαιοσύνης. Είναι προφανές πως από όπου κι αν το πιάσεις χάσκει η «ποιότητα» της πολιτικής αντιπαράθεσης. Και, φυσικά, ξεχειλίζει η «μη παρέμβαση» της πολιτικής στη δικαστική εξουσία. Ως προς το τελευταίο, μάλιστα, το πρωτοφανές γεγονός εισαγγελείς να καταγγέλλονται μεταξύ τους για το ποιος λειτούργησε ή δεν λειτούργησε σαν ενεργούμενο του «Ρασπούτιν», του «νταβατζή» και άλλα τέτοια ευγενικά, ισοδυναμεί, ως προς την «ανεξαρτησία» της Δικαιοσύνης, με το τι κάνει «νιάου νιάου στα κεραμίδια»…

Εξίσου προφανές με τα παραπάνω είναι ότι με το μέγα σκάνδαλο, ουδείς εκ των αντιμαχόμενων ασχολείται. Πλευρές αυτού του σκανδάλου είναι ότι α) τα μνημονιακά μέτρα όλων των κυβερνήσεων είχαν ως αποτέλεσμα η μεσοσταθμική συμμετοχή των ασθενών για αγορά φαρμάκων, από 9% το 2009, να έχει τετραπλασιαστεί και να έχει εκτιναχτεί στο 35% το 2017, β) στα χρόνια των μνημονίων σωρευτικά η περικοπή στα ασφαλιστικά ταμεία, μέσω της οποίας καταβαραθρώνεται συνολικά ο τομέας Υγείας, να έχει ξεπεράσει το 40%, γ) η επιχορήγηση στα δημόσια νοσοκομεία από το 2013 να έχει μειωθεί κατά τουλάχιστον 42%.

Ναι, λοιπόν. Ο,τι συμβαίνει στο φάρμακο και συνολικά στην Υγεία συνιστά πολιτικοκοινωνικό σκάνδαλο μεγατόνων. Γι’ αυτό, όμως, η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τσακώνονται. Πολύ απλά γιατί είναι συνυπεύθυνοι.