Quantcast

Μαργαρίτης: Έχασα τον αδελφό μου όταν ήταν έξι ετών - Με τον τζόγο έμπλεξα στα 24 γιατί δεν είχα χρήματα - ΒΙΝΤΕΟ

O  γνωστός ερμηνευτής, Γιώργος Μαργαρίτης βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» και μίλησε για τα παιδικά του χρόνια, αλλά και τον αδελφό του, τον οποίο έχασε σε ηλικία μόλις 6 ετών από την πείνα. 

«Όταν προέρχεσαι από φτωχή οικογένεια, για να ορθοποδήσεις, θα περάσεις από συγμπληγάδες πέτρες και βάλε», ανέφερε.

«Η φτώχεια είναι κι ένα τραύμα βέβαια. Μην κρυβόμαστε. Να μην έρθουν ξανά εκείνα τα χρόνια. Να μην έχουν παιδάκια να φάνε. Το ξέρετε ότι έχω χάσει κι εγώ αδελφό έξι ετών από την πείνα. Αλλά δεν ήταν ο μόνος. Πολλά παιδάκια ήταν τότε, ξέρω κι άλλα παιδιά που δεν είχαν να τα ταΐσουν οι μανάδες τους», συμπλήρωσε.

Όπως εξήγησε παρακάτω, οι περισσότεροι από τη δική του γενιά μετανάστευσαν στο εξωτερικό. «Η γενιά η δική μου μετανάστευε τότε όλη και πήγαινε στη Γερμανία, στην Αυστραλία, στον Καναδά και στην Αμερική, που ήταν και δύσκολα για να πάνε, γιατί έπρεπε να τους κάνει κάποιος πρόσκληση και μετά να φύγουν», αναφέρει.

 

Τέλος, μίλησε για τη γυναίκα του, η οποία όπως είπε, δεν ανακατεύεται ποτέ στα επαγγελματικά του. «Η γυναίκα μου δεν ανακατεύεται καθόλου στο επάγγελμα μου, όπως και εγώ δεν ανακατεύομαι στις κατσαρόλες Είναι στο σπίτι. Νοικοκυρά και τίποτα άλλο», είπε κλείνοντας.

Ο γνωστός τραγουδιστής μίλησε, μεταξύ άλλων, για την περίοδο που είχε μπλέξει με τη χαρτοπαιξία αλλά και πότε συνειδητοποίησε ότι χάνει χρήματα από αυτό.

«Με τον τζόγο έμπλεξα στα 24. Μπαρμπούτι, χαρτιά και ό,τι υπήρχε. (…) Ξεκινήσαμε από το τάβλι και εκεί κόλλησα πολύ για μία δεκαετία. Όταν δεν έχεις στην τσέπη σου μία, λες τώρα: Μήπως τη μία να την κάνω δύο; Και μετά κολλάς», εξήγησε.

«Ήμουν ένα παλικαράκι μόνο του, όπου ήθελα κοιμόμουν και ό,τι ήθελα έκανα», εξομολογήθηκε, λέγοντας ότι χρειάστηκε να περάσουν δέκα χρόνια για να συνειδητοποιήσει ότι χάνει λεφτά που θα μπορούσε να είχε βάλει στην άκρη.

Ο κ. Μαργαρίτης είπε ακόμη ότι «όταν έφτασα στο σημείο να βγάζω λεφτά από το τραγούδι, ο μπαμπάς μου νόμιζε ότι κάτι άλλο γίνεται και έλεγε: Ποιος ξέρει ποιος ανθρωπάκος τα κλαίει;».