Το Δεκέμβριο του 2011 η Α. Μέρκελ απέτυχε να πείσει το Ν. Κάμερον και κατά συνέπεια τα βρετανικά νησιά έμειναν και πάλι έξω από το γερμανικό σχεδιασμό για την ολοκλήρωση της νομισματικής ένωσης. Το 1940 τα spitfire αποδείχτηκαν ανώτερα από τα messerschmitt. Το 2011 τα οικονομικά συμφέροντα του City του Λονδίνου αποδείχτηκαν ισχυρότερο κίνητρο από την κεφαλαιακή ισχύ των γερμανικών bunds.



Καλά πληροφορημένες πηγές με εκ του σύνεγγυς γνώση των συζητήσεων που διεξήχθησαν τα ξημερώματα της Πέμπτης προς Παρασκευή στη Σύνοδο Κορυφής αναφέρουν πως η κόντρα Άγγλων και Γερμανών, αυτή τη φορά με την πλήρη πολιτική στήριξη των Γάλλων προς τους Γερμανούς, κράτησε τεντωμένα τα νεύρα των 27 μέχρι τη στιγμή που επήλθε η οριστική ρήξη. Ο Κάμερον διαφωνούσε με την ουσία της χαρασσόμενης από τη Γερμανία δημοσιονομικής πολιτικής.



Παρόλα αυτά σε καμία φάση της συζήτησης δεν έχασε την ψυχραιμία του, σε αντίθεση με τον «φλογερό» Ν. Σαρκοζί, ο οποίος δεν έκρυβε τον εκνευρισμό του. Ενδεικτικό του κλίματος είναι ότι μέχρι τις 4 τα ξημερώματα οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων δεν είχαν μπει καν στο ζήτημα της μεθόδου επικύρωσης των αλλαγών, δηλαδή στην πλήρη αλλαγή της συνθήκης ή τη σύναψη διακυβερνητικής συμφωνίας.



Η μόνη λύση για να ξεπεραστεί το αδιέξοδο ήταν να αποκλειστεί από τη συζήτηση η Βρετανία με πρόσχημα το opt out από το κοινό νόμισμα. Ο Χέρμαν Βαν Ρόμπεη με τη στήριξη της Κομισιόν και αρκετών εταίρων ξεπάγωσαν το αρχικό σχέδιο της λεγόμενης προσέγγισης των «τριών σταδίων» σε σχέση με τις θεσμικές αλλαγές. Κατά συνέπεια φάνηκε στο κείμενο των συμπερασμάτων πως οι 17 προχωρούν στη σύναψη μιας συμμαχίας των προθύμων, στη πράξη όμως ουδέποτε εγκαταλείφθηκε η μελλοντική προοπτική της πλήρους αλλαγής συνθήκης. Δεν αποκλείεται μάλιστα η σχετική πρόταση να παρουσιαστεί το Μάρτη μαζί με τις υπόλοιπες ιδέες που τις τελευταίες μέρες ρίχτηκαν στον Καιάδα, όπως τα ευρωομόλογα, και που ενδεχομένως θα κριθούν αναγκαία από τις εξελίξεις στις αγορές.



Σε μία δεύτερη φάση, στο σύμφωνο των 17 αναμένεται να προσχωρήσουν σταδιακά και οι υπόλοιπες 9 χώρες που βρίσκονται σήμερα εκτός ευρώ. Οι 6 από αυτές έδειξαν τις προθέσεις τους νωρίς την Παρασκευή, οι 2 (Τσεχία, Σουηδία), παρότι θετικές, θα αναζητήσουν πρώτα το ΟΚ από τα εθνικά τους κοινοβούλια, ενώ η 9η χώρα, η Ουγγαρία, άλλαξε στρατόπεδο αφού είχε αντιληφθεί πως επρόκειτο να περιέλθει σε απομόνωση. Άλλο Αγγλία άλλο Ουγγαρία, η δεύτερη άλλωστε βρίσκεται σχεδόν μόνιμα υπό τη σκέπη του ΔΝΤ. Ήταν προφανές ότι η Ουγγαρία δεν είχε τη δυνατότητα να κλείσει την πόρτα στα σοβαρά χρηματοδοτικά εργαλεία που κατασκευάζονται στη ζώνη του ευρώ.

Αφού οι 17 έκοψαν το γόρδιο δεσμό με φλαμανδικό μαχαίρι, κατάφεραν και ολοκλήρωσαν το ουσιαστικό κομμάτι της διαπραγμάτευσης τους μέσα σε μόνο μία ολονυκτία, αν και ήρθαν έτοιμοι για δύο. Τώρα το ποια οικονομική πολιτική θα δικαιωθεί από τις αντιδράσεις των αγορών, αυτό μένει να το δούμε. Σε οποιαδήποτε περίπτωση πάντως, η υποστηρικτική στάση των Γάλλων -έστω και εξ ανάγκης- στη γερμανική γραμμή θα σχολιάζεται με βρετανικό χιούμορ για πολλά χρόνια στην άλλη όχθη της Μάγχης. Όπως λένε άλλωστε οι Άγγλοί το μόνο πράγμα που ξέρουν να φιλοξενούν οι Γάλλοι είναι μια εισβολή (the only thing the French can host is an invasion)...