Στη ζωή δεν υπάρχουν το «ποτέ» και το «πάντα». Δυστυχώς, αλλά η τετράγωνη λογική (που πάει κόντρα στη δική μου… κοσμάρα) το επιβεβαιώνει καθημερινά. Κάπως έτσι τέλειωσε κι η σχέση ζωής του Γιώργου Καραγκούνη με τον Παναθηναϊκό, μετά από μια σειρά λάθος χειρισμών που εκτιμώ ότι δεν ταίριαζαν στην προσφορά και το μέγεθος του «τυπάρα». Ο Καραγκούνης ήθελε να παίζει, ο Φερέιρα δεν ήθελε. Αντί λοιπόν η σχέση να τελειώσει έντιμα κι όμορφα, σύρθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στο pamesports.gr διατυπώνονται όλες οι απόψεις από Κατσαρό και Μενδρινό. Όλες συγκλίνουν στο… «thanks for the memories».

«Thanks for nothing» λένε οι Έλληνες αθλητές ,που αποκλείστηκαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σε αυτούς που τους ζήτησαν πίσω 150 ευρώ από τα 300 (ιλιγγιώδες ποσό) που πήραν για τα έξοδα τους κατά την παραμονή στο Λονδίνο. Ακόμα δεν χωράει ο νους μου το θέμα που αποκάλυψε το pamesports.gr. Αδικούν την προσπάθειά τους όσοι πήραν αυτή την εξωφρενική απόφαση. Διαβάστε το θέμα και απαντήστε εσείς στο ερώτημα αν αυτή η κίνηση δεν συνιστά ασέβεια προς τους πρωταθλητές μας που είχαν την ατυχία να μη συνεχίσουν. Και προσέξτε κάτι σημαντικό. Ζήτησαν πίσω τα λεφτά των μισών ημερών από τους απλήρωτους αθλητές μας. Από αυτούς που έκαναν προετοιμασία ιδίοις εξόδοις. Δεν θα τους σώσουν τα 150 ευρώ, αλλά βρε παιδί μου δεν τους τα ζητάς πίσω, όταν δεν έχεις κάνει το παραμικρό για να φτάσουν μέχρι τους Αγώνες κι εσύ κοκορεύεσαι (ως χώρα) ότι έχεις 105 αθλητές. Δεν τους αφήνεις ούτε 150 ευρώ, γιατί λέει θα ήταν έως και παράνομο (κακοδιαχείριση δημόσιου χρήματος!!!) από τη στιγμή που έφυγαν από το χωριό μετά από 8 ημέρες να κρατήσουν τα λεφτά 15 ημέρων . Φυσικά αν έπαιρναν μεταλλιάκι όλοι θα έτρεχαν για φωτογραφίες, χωρίς και πάλι να κάνουν το παραμικρό στη συνέχεια για τους Ολυμπιονίκες μας. Όταν θα σταματούσαν να είναι οι κορυφαίοι, θα τους ξεχνούσαν. Κι εδώ ισχύει ότι το «ποτέ» και το «πάντα» δεν υπάρχουν στη λογική των όψιμα ενδιαφερόμενων για τους ήρωες πρωταθλητές της χώρας μας. Μας φταίει μετά ο Σιδέρης Τασιάδης που δήλωσε ότι δεν θα πανηγυρίσει με την Ελληνική σημαία, γιατί η Ελλάδα δεν του πρόσφερε τίποτα. Εξακολουθείτε να τον αδικείτε για τη δήλωση αυτή; 150 ευρώ που να με πάρει. Από τους μόνους και αβοήθητους.

Την ώρα που ο Μάικλ Φελπς (όπως και μικρότεροι σταρ του παγκόσμιου αθλητισμού) σαρώνει τα μετάλλια έχοντας πίσω του ένα ατελείωτο επιτελείο και άπειρα εκατομμύρια να χορεύουν στο μεγαλείο του, εμείς ασχολούμαστε με 150 ευρώ. Και μετά έχουμε την εξωφρενική απαίτηση οι δικοί μας να τους κοντράρουν και να παίρνουν μετάλλια. Και μάλιστα αν αποκλειστείτε μάγκες να μας επιστρέψετε τα λεφτά (τελικά υπάρχουν ή όχι;).

Και τώρα που είπα Φελπς, θυμήθηκα ότι ο Μάικλ έκανε τα μεταλλιάκια του 20 και έγινε ο πρώτος στην ιστορία που κατέκτησε τρίτο συνεχόμενο χρυσό σε ένα αγώνισμα της κολύμβησης. Να σας πω ότι με συγκινεί το επίτευγμά του θα είναι ψέμα.

Όπως δε με συγκινεί και η ασέλγεια των ΗΠΑ επί ενός μπασκετικού πτώματος. Οι αθεόφοβοι τελείωσαν το ημίχρονο προηγούμενοι της Νιγηρίας (που παρεμπιπτόντως μας απέκλεισε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες) με 78-45. 100-54 στο 26’ και 119-62 η τρίτη περίοδος κυρίες και κύριοι. Κάπου εκεί έκλεισα την τηλεόραση. Έτσι κατεγράφη ένα μοναδικό ρεκόρ στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Ούτε η μια και μοναδική dream team , αυτή του 1992, δεν είχε διασύρει έτσι αντίπαλο. Αντιθέτως με ενθουσίασε η νίκη της Ρωσίας επί της Βραζιλίας με μυθικό μπάζερ μπίτερ και φυσικά με ξετρελαίνει η Αργεντινή των παικτών που ξεχνούν να γεράσουν. Τεράστιε Σκόλα!

Σήμερα, περιμένω με ανυπομονησία την πρεμιέρα του στίβου. Όχι για τον Μπολτ, ούτε για τον Μπλέικ. Ακόμα κι αν τρέξουν τα 100 μέτρα σε 9 δευτερόλεπτα. Ανυπομονώ να δω τον αγώνα τον καλό από τον Λούη και τον Περικλή. Από την Αθανασία και τη Νίκη. Συγγνώμη, αλλά δεν με τρελαίνουν οι παντός είδους Ρόμποκοπ.