Η κοινοτική επίτροπος πολύ σωστά επεσήμανε ότι εκεί η Ελλάδα υστερεί και παρέπεμπε στην χαμένη προστιθέμενη αξία των αλλαγών που μόνο για πέρσι υπολογίστηκε σε 1,4 μονάδες του ΑΕΠ και περί τις 2 μονάδες «καπέλο» στην αύξηση της ανεργίας. Συνολικά από καταβολής προγράμματος μπορεί κανείς να συνάγει ότι η χώρα προσέθεσε 6 μονάδες στους δείκτες ανεργίας και 4,5 μονάδες από το ΑΕΠ της γιατί επέλεξε να αγνοεί να παρακωλύει και να νοθεύει συστηματικά, κατ’ εξακολούθηση και με ενδεχόμενο δόλο τη μεταρρυθμιστική διαδικασία.

Έστω λοιπόν ότι στην σημερινή νέα πολιτική πραγματικότητα υπάρχουν οι ποιότητες που προσωπικά ο πρόεδρος Γιούνκερ διέγνωσε χθες από το Λουξεμβούργο και του επιτρέπουν να αισιοδοξεί. Με αυτό το δεδομένο η υλοποίηση των 89 διοικητικών και νομοθετικών δράσεων - ή όσες απομένουν, παρότι σε επίσημες δηλώσεις του eurogroup δεν συνηθίζονται οι ανακρίβειες - δεν θα έπρεπε να αποτελεί πρόβλημα για την κυβέρνηση και τις πολιτικές δυνάμεις που τη στηρίζουν. Στην πράξη, ωστόσο, ακόμα και ο ίδιος ο υπουργός οικονομικών μιλώντας στον τύπο στο Λουξεμβούργο παραδέχθηκε ότι οι δέκα μέρες (ως τη Σύνοδο Κορυφής) δεν φτάνουν. Αποδεικνύεται επιπλέον από το ρεπορτάζ ότι για τμήμα αυτών των 89 δράσεων και πλείστων μη αριθμημένων άλλων, υπάρχουν ζωτικές διαφωνίες τόσο μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων, όσο και μεταξύ τρόικας και εταίρων.

Επειδή μάλιστα τα πράγματα είναι αρκετά πιο απλά από όσο παρουσιάζονται, για παράδειγμα στην περίφημη αγορά ενέργειας η τρόικα εύλογα ζητάει ο κάθε ιδιώτης στη χώρα να μπορεί να παράγει ρεύμα, να εμπορεύεται, να εισάγει και να εξάγει καύσιμα να εκμεταλλεύεται τα δίκτυα διανομής, να μην έχει τη ΔΕΗ ή τη ΡΑΕ πάνω από το κεφάλι του, να διαπραγματεύεται ελεύθερα τις τιμές του ή αν το επιθυμεί να παράγει το ρεύμα για το ίδιο του το σπίτι την πολυκατοικία, την επιχείρηση με φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες χωρίς να τον κυνηγά η KGB και το ανώτατο σοβιέτ.

Με μια λέξη η τρόικα ζητά deregulation στην αγορά ενέργειας και πάταξη της λαθρεμπορίας καυσίμων - όχι για κανέναν άλλο λόγο - αλλά γιατί σύγχρονο κράτος που δεν εισπράττει τα πραγματικά του έσοδα από τα καύσιμα δεν πρόκειται να επιβιώσει. Η λαθρεμπορία και το μαύρο χρήμα που την συνοδεύει είναι εγνωσμένη, έχει πιστοποιηθεί από σωρεία απόλυτα έγκυρων εκθέσεων της Κομισιόν και του ελληνικού δημοσίου που κανείς μπορεί να αναζητήσει στις αρμόδιες γενικές διευθύνσεις, ενώ και οι τρόποι για να παταχθεί το φαινόμενο είναι γνωστοί - ας ρωτήσουν τους Βέλγους συναδέλφους τους, αυτοί ξέρουν.

Το ερώτημα είναι βεβαίως «θα κινηθεί η χώρα προς αυτήν την κατεύθυνση με πειστικά βήματα;» Απάντηση δεν υπάρχει αλλά μέχρι να «δείξει ότι κινείται» λεφτά από ΕΕ-ΔΝΤ δεν πρόκειται να δει.

Το επόμενο βεβαίως ερώτημα είναι «μα καλά, θα αφεθεί να χρεοκοπήσει;» Σαφώς και όχι, απλά δεν θα πάρει λεφτά μέχρι να κάνει αυτό που πρέπει. Το μόνο πραγματικό πρόβλημα ρευστότητας έγκειται στην ανακύκλωση τρίμηνων γραμματίων που λήγουν τέλη Νοεμβρίου αξίας 7,2 δισ. - έτσι κι αλλιώς η χώρα θα εκδώσει νέα αξίας 3,2 δισ. και απομένουν 4 που κανονικά θα πληρώνονταν από την περίφημη δόση. Αυτό το σκηνικό δεν το αντιμετωπίζουμε πρώτη φορά. Η κατάσταση τον Αύγουστο ήταν παρόμοια. Όπως λοιπόν βρέθηκε μια τεχνική λύση τον Αύγουστο, έτσι θα βρεθεί και το Νοέμβριο. Το ποια θα είναι, προφανώς και θα το αποφασίσει η ΕΚΤ.

Τούτων δοθέντων, οι εταίροι ασφαλώς και θα κρατήσουν τη χώρα στο ευρώ και το Νοέμβριο, όμως για να εκταμιευθεί δόση θα πρέπει πρώτα να σχηματοποιηθεί ένα νέο πρόγραμμα. Η Κρ. Λαγκάρντ πολύ εύσχημα παρουσίασε το ζήτημα εξηγώντας πως μεταρρυθμίσεις, διαπραγματεύσεις με την τρόικα, χρηματοδοτικό κενό, επιμήκυνση και βιωσιμότητα του χρέους είναι θέματα αλληλένδετα. Η κ. Λαγκάρντ φρόντισε όμως και μέσω της έκθεσης του ταμείου για την ευρωζώνη να καταστήσει σαφές ότι το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να γίνει βιώσιμο χωρίς κάποιου είδους κούρεμα στο μείγμα... Οι εταίροι δεν είναι έτοιμοι να το συζητήσουν και το παραπέμπουν σε άλλο χρόνο, μετά τη Σύνοδο «αορίστως μέσα στο Νοέμβρη».

Βεβαίως πριν από ένα μήνα ο Γιούνκερ μιλούσε για «αποφάσεις μέσα στο δεύτερο μισό του Οκτώβρη». Δεν αποκλείεται και ο Νοέμβρης να έχει την τύχη του Οκτώβρη του Γιούνκερ.

Το τελικό ερώτημα είναι λοιπόν ένα: «αν εμείς (η κυβέρνηση, η Ελλάδα) κάνουμε ότι πρέπει, θα πάρουμε τη δόση;» Η απάντηση είναι όχι. Θα πρέπει να λυθούν και τα υπόλοιπα θέματα (για την παρουσία των οποίων φταίμε). Το σίγουρο είναι πως «αν δεν κάνουμε ότι πρέπει» ασφαλώς και δεν θα πάρουμε ούτε ευρώ, πόσο μάλλον φράγκο...