Με αυτή την φράση, ανώτερος κοινοτικός αξιωματούχος που κατοικοεδρεύει στο Συμβούλιο «γείωσε» τις προσδοκίες της ελληνικής κυβέρνησης για «μια θετική εξέλιξη» από την Σύνοδο Κορυφής της 18ης και 19ης Οκτωβρίου.

Αργότερα, ακριβώς τα ίδια λόγια χρησιμοποίησε και υψηλή διπλωματική πηγή «εμπλεκόμενης» χώρας, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά ότι συζήτηση σε βάθος «δεν θα γίνει, διότι δεν μπορεί να γίνει σε αυτή τη φάση και κανείς δε θέλει να την κάνει». Παρέπεμψε μάλιστα το «μήνυμα» που περιμένει η Αθήνα στο μήνα Νοέμβριο, σαφώς μετά τις Αμερικανικές εκλογές.

Έτερη πηγή του Συμβουλίου που κλήθηκε να εξηγήσει στο Real.gr τις προθέσεις των εταίρων υπενθύμισε ότι «το χρονοδιάγραμμα για τις αποφάσεις έχει τεντωθεί» αφενός διότι οι συζητήσεις στην Αθήνα «τραβάνε πολύ πέραν του αναμενόμενου και όχι με ευθύνη της τρόικας», αφετέρου γιατί η λύση στην εξίσωση παράταση - χρηματοδοτικό κενό - βιωσιμότητα χρέους «δεν έχει ακόμα βρεθεί».

Σε σχέση με τις συνομιλίες στην Αθήνα ουδείς στις Βρυξέλλες έχει εκπλαγεί από τα ζητήματα που φέρεται να ανοίγει η τρόικα. Οι πάντες ξεκαθαρίζουν ότι πρόκειται για ελληνικές δεσμεύσεις που έχουν περιγραφεί ήδη από το πρώτο μνημόνιο κατανόησης τον Μάιο του 2010. Οι αλλαγές στα εργασιακά είναι όντως τόσο παλιές, όπως και τα κλειστά επαγγέλματα, η αγορά ενέργειας, οι απολύσεις στο δημόσιο, οι δαπάνες για την υγεία, το ασφαλιστικό και το φορολογικό σύστημα.

Σε σχέση μάλιστα με το τελευταίο ασφαλείς πληροφορίες από το περιβάλλον πλησίον την τρόικας λένε στο Real.gr ότι : «πρώτα θα ψηφίσετε το νέο φορολογικό σύστημα και μετά θα δείτε λεφτά από τη δόση». Η πηγή που μετέφερε την πληροφορία ήταν κατηγορηματική, όπως κατηγορηματικά οι εταίροι έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι πρώτα το σύνολο των μέτρων θα περάσει από τη βουλή και μετά θα λυθούν όλα τα υπόλοιπα προβλήματα με το ελληνικό πακέτο. Ένας επιπλέον λόγος που οι συζητήσεις τραβάνε είναι ακριβώς γιατί η τρόικα στην ουσία προσπαθεί να εκμαιεύσει δεσμεύσεις για όλες τις εκκρεμότητες πριν από την εισαγωγή του λεγόμενου «3ου πακέτου για την Ελλάδα», ή αλλιώς του "μνημονίου 3"».

Σε έναν τέτοιο κυκεώνα συζητήσεων είναι αναμενόμενο ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών θα τα σπάσουν και με άλλους υπουργούς στην πορεία, πέραν των κ.κ. Μανιτάκη, Βρούτση και Λυκουρέντζου. Οι Βρυξέλλες αναμένουν μάλιστα άλλες δύο - τρεις μεγάλες κρίσεις, εκτός των εργασιακών, όταν η συζήτηση θα φτάσει στα κλειστά επαγγέλματα και τα καύσιμα.

Ως εκ τούτου, το βασικό σενάριο θέλει τις συζητήσεις να κρατάνε πολύ πέραν της Συνόδου, μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Στη συνέχεια, το πρώτο eurogroup που θα είναι σε θέση να συζητήσει τα μέτρα θα είναι αυτό της 12ης Νοεμβρίου. Θα δώσει το πράσινο φως μετά από εισήγηση του euro working group επί της εκθέσεως της τρόικας, η Ελλάδα θα κληθεί να τα ψηφίσει και αν όλα πάνε «πολιτικώς καλά» το eurogroup της 3ης Δεκεμβρίου θα μπορούσε να εισηγηθεί την εκταμίευση της δόσης.

Το σενάριο όμως απαιτεί πως πρέπει να επικρατεί μια βασική συνθήκη: το ΔΝΤ και η ΕΕ θα πρέπει να έχουν συγκλίνει επί του σχεδίου βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Πηγή σχετικά αρμόδιας γενικής διεύθυνσης της Κομισιόν έλεγε στο Real.gr πως «αν αύριο η Ελλάδα γινόταν ο καλύτερος εκτελεστής της συμφωνημένης οικονομικής πολιτικής, πάλι το χρέος θα άγγιζε το 137,5% το 2020».

Το δε ΔΝΤ δεν φαίνεται να συμμερίζεται διάφορες κοινοτικές ή ελληνικές ιδέες, για ελαστική ερμηνεία του στόχου του 120% το 2020, αύξηση του ποσοστού ή της περιόδου (πχ από το 2020 στο 2025). Παρομοίως δεν βλέπει με καλό μάτι τις ιδέες περί αύξησης του ΑΕΠ κατά 0,5 μονάδες για κάθε επόμενο έτος πάνω από το βασικό σενάριο, διότι θεωρεί έτσι κι αλλιώς το βασικό σενάριο υπεραισιόδοξο. Απλά χωρίς 120% δεν έχει ΔΝΤ, χωρίς ΔΝΤ δεν έχει ούτε EFSF, άρα ούτε και δόση. Όσο μάλιστα ΔΝΤ και ΕΕ ερίζουν για την μέθοδο μείωσης του δημοσίου χρέους και την θέση της Ευρωπαϊκής Οικονομίας στην παγκόσμια γενικώς, τόσο το χρονοδιάγραμμα της καταβολής θα εκτείνεται τείνοντας προς το μόνο πραγματικό όριο: το πότε λήγει κάποιο μεγάλο πακέτο ομολόγων προς τρίτους, εκεί γύρω στα τέλη Φεβρουαρίου.