Στην πρώτη μελέτη η δρ Ντέμπρα Ε. Μπαρνς και οι συνεργάτες της, από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο, παρακολούθησαν επί επτά χρόνια τη νοητική λειτουργία 3.000 ηλικιωμένων εθελοντών, διαπιστώνοντας, πως όσοι έκαναν καθιστική ζωή είχαν τη χειρότερη νοητική λειτουργία κατά την έναρξη της μελέτης και τα υψηλότερα ποσοστά εκφύλισής της στο πέρασμα του χρόνου.

Στη δεύτερη μελέτη, η δρ Τιέρνι, καθηγήτρια Οικογενειακής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, αξιολόγησε τη νοητική λειτουργία 90 εθελοντριών, ηλικίας από 50 έως 63 ετών, οι οποίες γυμνάζονταν έντονα ή ήπια.

Στην έντονη γυμναστική συμπεριλαμβανόταν το κολύμπι στην πισίνα, η αεροβική, το τζόγκινγκ, το τρέξιμο, το μπάσκετ, η ποδηλασία σε ανώμαλο δρόμο και οι ρακέτες, ενώ στην ήπια το βάδισμα με γρήγορο βήμα, το γκολφ, το βόλεϊ, η ποδηλασία σε ίσιο δρόμο, το τένις και το σόφτμπολ.

Τις χειρότερες επιδόσεις σε τεστ νοητικής λειτουργίας είχαν οι γυναίκες οι οποίες γυμνάζονταν με τους πιο εντατικούς ρυθμούς και στις δύο κατηγορίες ίσως διότι η πολύωρη, έντονη γυμναστική ελαττώνει τα επίπεδα των οιστρογόνων, τα οποία είναι απαραίτητα για καλή νοητική λειτουργία στις γυναίκες.

Η τρίτη μελέτη, στην οποία συμμετείχαν 1.800 60άρηδες, άνδρες και γυναίκες, έδειξε πως όντως η συστηματική γυμναστική βελτιώνει τη νοητική λειτουργία.

Τι σημαίνουν πρακτικά όλα αυτά; Ότι «η γυμναστική κάνει καλό στη νοητική λειτουργία», απαντά ο δρ Ουίλιαμ Θάις, επιστημονικός σύμβουλος του Alzheimer's Association. Όσον αφορά τις γυναίκες, «το εύρημα για την έντονη γυμναστική πρέπει να αντιμετωπιστεί προς το παρόν με σκεπτικισμό, διότι δεν επιβεβαιώνεται από άλλες μελέτες».

Πηγή: tanea.gr