Ο οργισμένος Γούλβεριν των «X-Men» είναι πλέον ο Γιάννης Αγιάννης της φιλμικής μεταφοράς του μυθιστορήματος του Βίκτωρος Ουγκό, ρόλος-σταθμός, για τον οποίο μιλά στη συνέντευξη που μας παραχώρησε η εταιρεία διανομής UIP. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Πραγματοποιήσατε γυρίσματα στη Γαλλία πριν μεταβείτε στην Αγγλία;

Ναι, έτσι συνέβη. Ημασταν στα βουνά, στις Αλπεις, στη βόρεια Γαλλία, με θερμοκρασίες υπό το μηδέν και σκοτάδι. Μπορούσα να δω το χνώτο να βγαίνει από το στόμα μου (γέλια). Μπορούσα να νιώσω το κρύο στη φωνή μου και ξεπάγιαζα! Κατά κάποιον τρόπο, αυτό ήταν τέλειο για να υποδυθώ τον Αγιάννη, σε ένα ταξίδι προσωπικής κάθαρσης. Παρ' όλο που έχει αποφυλακιστεί, κουβαλάει ακόμη το βάρος τού ποιος έχει υπάρξει, καθώς και της απόρριψής του από την κοινωνία. Ομως, ήξερα τότε ότι το ρίσκο του Τομ Χούπερ με τις ζωντανές ερμηνείες των τραγουδιών, θα απέδιδε με θαυμάσιο τρόπο. Ηταν μια τολμηρή απόφαση αλλά πιστεύω ότι είναι η σωστή - από τη στιγμή που δέχεσαι έναν κόσμο όπου όλοι τραγουδούν, μένεις σ' αυτόν, έτσι γράφηκε και το μιούζικαλ. Το θέμα είναι πως το τραγούδι δεν ακούγεται επεξεργασμένο ή ηχογραφημένο σε στούντιο όπου όλες οι τραχιές άκρες, που παρέχουν αμεσότητα, αφαιρούνται.

Πόσο δύσκολο είναι να τραγουδάς ζωντανά για πολλαπλές λήψεις;
Δεν είναι εύκολο και πρέπει πραγματικά να φροντίζεις τη φωνή σου. Ξυπνάς, ας πούμε, στις 7 το πρωί, ενώ τραγουδούσες έως τη 1.00 τα ξημερώματα - είναι απαιτητική διαδικασία. Δεν είναι όπως ένα θεατρικό σόου στο οποίο όταν συμμετέχεις, κλείνεις κάπως τους διακόπτες κατά τη διάρκεια της ημέρας, ηρεμείς για λίγες ώρες και μετά φορτσάρεις για την ερμηνεία σου. Εδώ, πρόκειται για ένα μεγάλο παιχνίδι. Και λόγω της φύσης των γυρισμάτων, δεν ξέρεις ακριβώς πότε θα παίξεις ? προετοιμάζεσαι για μια σκηνή αλλά πρέπει να περιμένεις μερικές ώρες πριν σε καλέσουν να την κάνεις. Οπότε, οι «Αθλιοι» ήταν από τις πιο σκληρές αλλά και πιο ανταποδοτικές δουλειές που έχω κάνει ποτέ. Η ιδέα του ζωντανού τραγουδιού είναι τρομακτική κι όμως σου χαρίζει ελευθερία. Κάθε λήψη είναι διαφορετική, μπορείς να παίξεις με διαφορετικά συναισθήματα κάθε φορά, να επιταχύνεις ή να επιβραδύνεις, να δώσεις διαφορετική έμφαση σε ορισμένους στίχους. Ηταν ασυνήθιστη εμπειρία.

Εχετε παίξει μουσικό θέατρο στην Αυστραλία, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Βρετανία. Είχατε γνωρίσει τον παραγωγό του «Les miserables», Κάμερον Μάκιντος, πριν από αυτό το πρότζεκτ;
Με τον θεατρικό σκηνοθέτη Τρέβορ Ναν ανεβάσαμε το μιούζικαλ «Oklahoma!» στο Λονδίνο κι εκεί γνώρισα για πρώτη φορά τον Κάμερον. Εδώ και χρόνια, ο Κάμερον μου ζητούσε να παίξω τον Ιαβέρη στη σκηνή.

Και τι έγινε;
Ηθελα να το κάνω αλλά δεν συγχρονιστήκαμε. Μετά έμαθα για το φιλμ από τον ατζέντη μου... Οσο πιο πολύ το σκεφτόμουν τόσο περισσότερο κατέληγα ότι ο Αγιάννης ήταν καλύτερος για μένα.

Γιατί;
Γιατί ήταν πιο κοντά στη δικιά μου αλήθεια, υποθέτω. Ενιωθα μεγαλύτερη συμπάθεια και πιο κοντά στον χαρακτήρα του, οπότε όταν μου είπαν ότι είχαν υπόψη τους τον Ράσελ Κρόου για τον Ιαβέρη, αυτό μου φάνηκε πιο ταιριαστό. Ετσι, πήγα στην οντισιόν για τον Αγιάννη.

Τι είναι αυτό που κάνει την ιστορία του Ουγκό τόσο διαχρονική;
Απλουστεύοντας τη σημασία της, θα έλεγα: η αναζήτηση του βέλτιστου στο ανθρώπινο πνεύμα. Κάθε χαρακτήρας στην ιστορία έχει να υπερπηδήσει μεγάλα εμπόδια, μεγαλύτερα από αυτά που οι περισσότεροι από εμάς συναντάμε στη ζωή, τα οποία όμως μας αφορούν. Ξανά και ξανά, κάτω από επώδυνες συνθήκες, βλέπεις αυτούς τους χαρακτήρες να προσπαθούν για το καλύτερο. Ολοι τους αποτυγχάνουν, αλλά δεν το βάζουν κάτω. Ο Αγιάννης, ο βασικός ήρωας, αποτυγχάνει στην αρχή αλλά έχει κι άλλες ευκαιρίες. Και κάνει κάθε φορά ό,τι καλύτερο μπορεί. Αγωνίζεται, όλοι οι χαρακτήρες το κάνουν. Αν και το έργο ονομάζεται «Οι άθλιοι», η ιστορία ανυψώνει τρομερά το ηθικό του θεατή.

Χάσατε πολλά κιλά για να υποδυθείτε τον Αγιάννη στην αρχική σεκάνς;
Ω, ναι. Ο Τομ Χούπερ μου είπε «πρέπει να είσαι γερός σαν ταύρος, πολύ δυνατός, αλλά σε θέλω και ανησυχητικά λεπτό...». Του απάντησα «οκέι...» (γέλια). Δεν είναι εύκολο να είσαι αδύνατος και να έχεις μυς. Βασικά, εξασκούμουν τρεις φορές την ημέρα αλλά έτρωγα πολύ λίγο. Ημουν περίπου 15 κιλά ελαφρύτερος από ό,τι είμαι συνήθως. Πολύ αδύνατος και σε φόρμα που δεν έχω υπάρξει ξανά. Ηταν μια τρελή περίοδος.

Εχετε γυμναστεί παλιότερα για ρόλους όπως αυτός του «Γούλβεριν». Αυτήν τη φορά ήταν αλλιώς;
Ναι, ήμουν πολύ πιο αδύνατος από ό,τι όταν έπαιζα τον «Γούλβεριν». Και δεν είχε πλάκα. Πάντως, μου άρεσαν πολύ τα μπέργκερ μετά (γέλια).

ΠΗΓΗ: ethnos.gr